Albert Baantjer - De Cock en de blijde Bacchus
Fred Prins keek hem niet-begrijpend aan.
’Waarom?’
De Cock grijnsde.
’Petrus Blankenberg had andere plannen. Hij begreep dat Francois, die hem van de dood van oom Herbert had bericht, aansprakelijk was voor de verwisseling. Hij nam contact op met de andere neven en toen hij van Felix vernam dat Francois bij hem een vuurwapen had gekocht, was hij ervan overtuigd dat Francois niet alleen verantwoordelijk was voor de verwisseling, maar ook dat hij oom Herbert had vermoord. Op een avond toen zijn vrouw met haar vriendin naar de schouwburg was, ontbood hij Francois aan zijn huis op de Keizersgracht.’
De Cock nam een slok van zijn cognac.
’Francois bekende zonder enige schroom dat hij oom Herbert had vermoord. Hij stelde dat de neven hem daarvoor in feite dankbaar dienden te zijn. Hij had voor hen de erfenis veiliggesteld. Petrus Blankenberg ging aan die opvatting voorbij. In overleg met de andere neven stelde hij Francois een ultimatum… of Francois deed afstand van zijn erfdeel… of hij, Petrus Blankenberg, ging naar rechercheur De Cock aan de Warmoesstraat en gaf volledige opening van zaken.’
Adelheid van Buuren sprong op.
’Gemeen.’
De Cock lachte om haar reactie.
’Francois,’ ging hij verder, ’ontstak in woede en schoot Petrus Blankenberg een kogel door zijn hart.’
De oude rechercheur spreidde zijn handen.
’Men zou toch verwachten dat na het bekend worden van de moord op Petrus Blankenberg de andere neven naar de politie zouden stappen?’
Hij schudde zijn hoofd.
’Dat deden ze niet. Toen Ferdinand na informatie bij de notaris vernam dat Francois nog steeds geen afstand van zijn erfdeel had gedaan, stuurde hij Big Pete naar een café aan de Haarlemmerstraat en liet Francois bij zich komen.’
Fred Prins knikte begrijpend.
’Er ontstond ruzie tussen die twee en Francois pleegde zijn derde moord.’
’Inderdaad.’
Vledder keek De Cock verwonderd aan.
’Hoe… eh, hoe weet jij dit alles?’ vroeg hij gespannen. De Cock maakte een verontschuldigend gebaar.
’Felix… Felix van Harrecoven. Hij kreeg het benauwd. Terwijl jij op Westgaarde de sectie op het lijk van Ferdinand van Harrecoven bijwoonde, kwam Felix naar de kit en zei mij dat hij wist wie de moorden had gepleegd. Hij wilde alles opbiechten… als hij straffeloosheid kreeg voor zijn eigen aandeel in de affaire. Die straffeloosheid kon ik hem niet garanderen.’ Vledder glimlachte.
’Noodgedwongen nam je contact op met justitie.’
De Cock knikte.
’Meester Van Overwhere kwam persoonlijk naar de kit, hoorde mijn verhaal aan en gelastte de arrestatie van Felix van Harrecoven. Ook wilde hij het vervolg van mijn onderzoek van nabij mee maken.’
De oude rechercheur zuchtte.
’Ik was des duivels. Toen meester Van Overwhere was vertrokken, heb ik op Felix ingesproken. Al mijn overtuigingskracht heb ik gebruikt. Gelukkig met succes.’
Vledder gebaarde.
’Zijn enige aandeel was het leveren van dat pistool.’ De Cock knikte.
’Maar op verboden wapenhandel staat tegenwoordig al acht jaar gevangenisstraf.’
’Die zal hij toch niet krijgen?’
’Ik hoop van niet.’
’Het verhoor van Francois verliep soepel?’
De Cock knikte.
’De verdere bijzonderheden die ik jullie heb verteld, zijn van hem.’
Appie Keizer zwaaide.
’Hoe lokte je Francois naar de Kromme Waal?’
De Cock glimlachte.
’Ik stelde een tekst op en liet Felix vanuit de Kit met die tekst naar Francois bellen.’
’Wat voor tekst?’
De Cock spreidde zijn handen.
’Niets bijzonders. Felix nodigde Francois uit naar de Kromme Waal te komen om over de afwikkeling van de erfenis te onderhandelen.’
’Je was ervan overtuigd dat hij zou komen?’
’Absoluut. Francois moest wel. Felix van Harrecoven was nog de enige man die wist dat hij de moorden had gepleegd.’ De grijze speurder liet zich in zijn fauteuil terugzakken en zweeg.’
Adelheid van Buuren stond op, boog zich over hem heen en fluisterde hem iets in het oor. Daarna ging ze weer naast Vledder zitten.
Het gesprek werd algemener. De moordende Francois raakte wat naar de achtergrond. Mevrouw De Cock spoedde zich naar de keuken en kwam terug met schalen vol lekkernijen. De Cock schonk nog eens in.
Het was al vrij laat toen alle gasten waren vertrokken. Mevrouw De Cock trok een poef bij en ging aan de voeten van haar man zitten.
’Ik vind toch dat je het geweldig goed gedaan hebt,’ sprak ze liefjes. ’Ik begrijp alleen nog weinig van dat verbroken ruitje in de keuken van het huis van oom Herbert. Daar heb je niets over gezegd.’
De Cock glimlachte.
’Het was een fout van Francois. Hij wilde doen voorkomen dat oom Herbert door een inbreker was neergeschoten. Daarom schoof hij de grendels terug en zette de deur open. Later besefte hij dat die enscenering niet klopte. Zo konden de grendels alleen vanaf de binnenzijde worden opengeschoven. In de nacht ging hij terug en sloeg een ruitje in.’
Mevrouw De Cock knikte begrijpend.
’Op die manier was het wel mogelijk om de grendels, komende van buiten, terug te schuiven.’
’Precies.’
’Waar zijn die twee beeldjes gebleven die jij aan Petrus Blankenberg had meegegeven?’
’Ik denk dat hij die uit woede in de gracht heeft gegooid.’ Mevrouw De Cock grinnikte, daarna boog ze zich iets naar haar man toe.
’Wat fluisterde Adelheid van Buuren in jouw oor.’
’Nieuwsgierig?’
’Ja.’
De Cock glimlachte.
’Op de tafel bij de dode Herbert van Harrecoven stond een fles wijn met twee glazen. Ik zag die attributen alleen als een mogelijkheid om vingerafdrukken van de dader te krijgen. Verder heb ik er niet op gelet.’
’Adelheid wel?’
De Cock knikte traag.
’Adelheid van Buuren wilde mij voor de anderen niet blameren. Daarom fluisterde zij zachtjes in mijn oor.’
’Wat?’
De Cock bracht zijn handen voor zijn gezicht.
’De fles op de tafel bij de dode oom Herbert was een Château Petrus.’
Примечания
1
Zie De Cock en de naakte juffer.
2
Bargoens voor geld.
3
peedee… plaats-delict. Vroeger heel deftig: plaats des misdrijfs.
4
Latijnse spreuk: Over de doden niets dan goeds.
5
Zie De Cock en moord op de Bloedberg.
6
Zie De Cock en de dood van een clown.
