Дж. К. Роўлінг - Гары Потэр і Вязень Азкабана
Гары і Рон, якія ўжо кінулі пытацца яе, якім чынам у той атрымлівалася быць адначасова на колькіх занятках, не маглі сябе стрымаць, калі пабачылі яе графік праходжання іспытаў. У першым слупку можна было прачытаць:
ПАНЯДЗЕЛАК
9.00 - Нумералогія
9.00 - Ператварэнні
Абед
13.00 - Замовы
13.00 – Старадаўнія руны
- Герміёна?- асцярожна спытаўся Рон, бо ведаў што Герміёна ў апошнія дні была здольная на выбухі гневу, калі ёй нехта перашкаджаў.- Эээ... ці ты ўпэўнена, што правільна перапісала часы іспытаў?
- Што?- раздражнённа спыталася яна, зазірнуўшы ў свой графік.- Зразумала, так.
- Гэта ня мае сэнсу, але няўжо ты збіраешся быць на двух іспытах адначасова?- спытаў Гары.
- Не,- імгненна адказала Герміёна.- Хтось з вас бачыў мой падручнік “Нумералогія і Граматыка”?
- Так, я яе ўзяў, каб пачытаць перад сном,- прамовіў Рон, але вельмі ціха. Герміёна пачала рыцца ў грудзе пергаменту на стале, пытаючыся адшукаць кнігу, у гэтае ж імгненне ля вакна адчуўся шолах і ў гасцёўню заляцела Хэдвіг, нешта шчыльна сціскаючы ў дзюбе.
- Гэта ад Хагрыда,- прамовіў Гары, раскрываючы цыдулку.- Апеляцыя Бакбіка... будзе разглядацца шостага.
- У дзень апошняга іспыту,- заўважыла Герміёна, працягваючы шукаць падручнік.
- Разгляд адбудзецца тут,- працягваў чытаць Гары.- Будзе прысутнічаць прадстаўнік з міністэрства і... і кат.
Герміёна ўражана падняла вочы.
- Навошта яны вязуць на апеляцыю ката? Гучыць так, бы яны ўсё ўжо вырашылі!
- Так. Здаецца, што так,- павольна адказаў Гары.
- Яны гэтага не зробяць!- узвыў Рон.- Я столькі часу страціў шукаючы матэрыялы дзеля яго абароны, яны не павінны гэта праігнараваць!
Але ў Гары было жудаснае пачуццё, што меркаванне за Камітэт па знішчэнню небяспечных істот ужо склаў містэр Малфой. Драко, які быў надта падаўлены ў сувязі з перамогай Грыфіндора ў квідытчным фінале, у апошнія дні, здавалася, крыху аднавіў сваёй мінулую пыхлівасць. Гары выпадкова пачуў, як ён са смехам разважаў аб тым, што Бакбік павінен быць катаваны і цалкам быў задаволены сабой, прадчуваючы гэту падзею. Гары ледзь стрымаў сябе, каб па прыкладзе Герміёны не заехаць Драко па твары. А горшым за ўсё было тое, што у іх нават не было магчымасці наведаць Хагрыда, бо новыя меры бяспекі ў школе так і не былі зняты. Гары не адважваўся, нават, схадзіць па сваю Мантыю-Невідзімку схаваную пад статуей аднавокай вядзьмаркі.
***Пачаўся тыдзень іспытаў і над замкам запанавала ненатуральная цішыня. У панядзелак трэццягодкі пакінулі кабінэт Ператварэнняў толькі ў абедзенны час, млявымі і бледнатварымі, параўноўваючы свае вынікі і скардзячыся на цяжкія заданні, накшталт ператварэння імбрычка на чарапаху. Герміёна надта раздражняла астатніх сваімі пустымі хваляваннямі наконт таго, што яе чарапаха больш нагадвала марскую, а не рачную. Але насамрэч яна магла клапаціцца значна меньш за астатніх.
- У маёй замест хваста застаўся імбрычны носік, які жах...
- А ці бываюць чарапахі ў якіх падчас дыхання з носу ідзе пар?
- А ў маёй на панцыры застаўся арнамент у выглядзе вярбовага галля, думаеш гэта моцна паўплывае на адзнаку?
Пасля абеду яны рушылі здаваць іспыты па Замовах. Герміёна мела рацыю, прафесар Флітвік вырашыў рабіць іспыт па Ўзбадзёрваючым Замовам. Гары настолькі моцна хваляваўся, што перастараўся і Рон, які быў яго партнёрам на іспыце пачаў гістэрычна рагатаць і быў вымушаны сысці на гадзіну ў суседні пакой, каб супакоіцца і выканаць замову на Гары. Пасля вячэры ўсе навучэнцы паспяшаліся ў свае гасцёўні, каб не расслабляючыся пачаць рыхтавацца да заўтрашнім іспытам па Догляду за Магічнымі істотамі, Зеллеварству і Астраноміі.
Хагрыд, які праводзіў іспыт па Догляду за Магічнымі істотамі быў даволі моцна заклапочаным і лунаў думкамі дзесь надта далёка. Ён прывалок вялізную балею чарвямляваў і раздаў іх вучням. Прафесар Хагрыд прызначыў такое выпрабаванне, чый чарвямляў застанецца жывым праз гадзіну, той і здасі іспыт. Аднак ў сувязі з тым, что гэтыя істоты лепей адчувалі сябе, калі іх пакідалі ў супакоі, гэта быў самы лёгкі іспыт з усіх. Вучні ціхінька сядзелі і займаліся сваімі справамі, а Гары, Рон і Герміёна скарыстаўшыся магчымасцю, падыйшлі да Хагрыда, каб крыху паразмаўляць.
- Бікі ў апош’ час крыху маркоціць,- нахіліўшыся, быццам збіраўся праверыць, ці жывы яшчэ гарын чарвямляў, ціха прамовіў ён.- А то, стольк’ сядзець пад замком. І ўсё-ткі... Так ці ‘накш... пась’заўтра ўсё у’святліцца.
Адбываўшыйся пасля абеду іспыт па Зеллеварству быў сапраўднай катастрофай. Як не стараўся Гары, але яго Канцэнтрат Збянтэжанасці, аніяк не жадаў гусцець. Снэйп, які з мсцівым задавальненнем назіраў за Гары, перад тым як вярнуцца за свой стол надрапаў у сваім журнале нешта надта нагадваючае нуль.
Апоўначы ў самай высокай вежы хогвартскага замку адбываўся іспыт па Астраноміі. А ўжо ранкам у сераду яны пайшлі здаваць Гісторыю Магіі. Адказваючы аб адбываўшыхся ў сярэднявеччы выпадках Палявання на Ведзьмарак, Гары запісаў у сваім пергаменце ўсё, аб чым даведаўся летась ад Фларыяна Фартэск’ю, адначасова з гэтым шкадуючы, што не мае магчымасці, сядзячы ў задушным класе паласавацца сваім ўлюбёным марозевам -шакаладны гарэшак. Пасля абеду было не лепш, яны правялі колькі гадзін у парніках здаваючы Зёлазнаўства і ўвечары вярнуліся ў грыфіндорскую гасцёўню з абгарэлымі шыямі, з тугою думаючы, што іспыты скончацца толькі заўтра.
Перадапошнім іспытам ў чацвер ранкам была Абарона ад Цёмных Мастацтваў. Іспыт прафесара Люпіна быў самым незвычайным з тых, у якіх яны колі-небудзь удзельнічалі. Ён больш нагадваў паласу перашкодаў і праводзіўся знадворку. Вучню трэба было перайсці бродам глыбокі вір, што кішэў грындзілоў; мінуць шэраг калдобін сярод якіх хаваліся чырвонакалпачнікі; прахлюпаць між куп’я сярод дрыгвы, ігнаруючы маны блукаючых агенчыкаў і, нарэшце, забрацца ў стары куфар, каб пазмагацца з новым богартам.
- Выдатна, Гары,- глуха прамовіў прафесар Люпін, калі хлопчык, усміхаючыся вылез з куфра,- Вышэйшы бал!
Гары акрылены саім поспехам, застаўся назіраць, як іспыт адолеюць яго сябры. Рон рабіў усё файна, ажно пакуль не трапіў на блукаючага агенчыка, які паспяхова завабіў яго па пояс ў дрыгву. Герміёна раскошна прамінула ўсе перашкоды, але як толькі яна забралася ў куфар з богартам, не мінула і хвіліны, як яна з лямантам выскачыла вонкі.
- Герміёна!- збянтэжана ўсклікнуў Люпін.- Што здарылася?
- П-П-Прафесарка МакГонагал!- цяжка дыхаючы адказала дзяўчо, кажучы на куфар.- Й-Яна сказала, што я праваліла ўсе іспыты!
Спатрэбілася колькі часу, перш чым яна супакоілася. Калі ж Герміёна, нарэшце, апанавала над сабой, яна разам з Гары і Ронам вярнулася ў замак. Рон злёгку пацяшаўся з герміёнінага богарта, але раптам сціх, калі яны ўбачылі, што хтосьці чакае іх ля ўваходных дзвярэй.
Карнэліюс Фадж, які крыху ўзапрэў у сваёй паласатай мантыі, стаяў і глядзеў сабе пад ногі. Заўважыўшы Гары, ён усхамянуўся.
- Вітаю, Гары!- прамовіў ён.- Я спадзяюся ты ідзеш з іспыта? Гэты - перадапошні?
- Так,- адказаў Гары. Рон і Герміёна дагэтуль ніколі не бачыліся з міністрам па справах магіі і таму збянтэжана стаялі за гарынай спіной.
- Выдатнае надвор’е,- сказаў Фадж, зірнуўшы на возера,- Але як шкада... як шкада...
Ён цяжка ўздыхнуў і паглядзеў на Гары.
- Я тут з адной вельмі непрыемнай місіяй, Гары. Камітэту па знішчэнню небяспечных істотаў спатрабаваўся сведка катавання шалёнага гіпагрыфа. Я якраз быў у Хогсмідзе, каб праверыць, як справы з росшукамі Блэка і гэта пасада была запрапанована мне.
- Ці гэта значыць, што апеляцыю ўжо разгледзелі?- выступіўшы наперад спытаўся Рон.
- Не, не, розгляд апеляцыі запланаваны на сёння,- адказаў Фадж з зацікаўленасцю зірнуўшы на Рона.
- Тады, як вы можыце лічыць сябе сведкам катаваня,- рашуча прамовіў Рон.- Гіпагрыфа ж яшчэ могуць апраўдаць!
Перш чым Фадж паспеў штось адказаў Рону, за спіной міністра з галоўных дзвярэй выйшлі два чараўніка. Адзін з іх быў настолькі стары, што здавалася быў гатовы рассыпацца на іх вачах, а другі быў велічны і дужы, з танюткімі чорнымі вусамі. Гары адразу зразумеў, што гэта прадстаўнікі Камітэта, бо стары зірнуўшы ў напрамку хагрыдавай халупы прамовіў слабым голасам:
- Божа, мой, Божачкі, я ўжо занадта стары для падобных спраў... а другой гадзіне, ці не так Фадж?
Чарнавусы правеў сваім пальцам дзесьці ў раёне паса і Гары заўважыў, што той крануўся ляза вялізнай сякеры. Рон ужо раскрыў рота, каб нешта сказаць, але Герміёна моцна пхнула яго пад рэбры і хістнула галавою у напрамку уваходу.
- Навошта ты спыніла мяне?- раздражнённа спытаўся Рон, калі яны ўвайшлі ў Вялікую Залу на абед.- Ці ты іх бачыла? Яны ўжо і сякеру падрыхтавалі! Гэта не правасуддзе!
- Рон, твой бацька працуе ў міністэрстве. Табе нельга казаць падобнага яго босу!- адказала Герміёна, але пры гэтам сама выглядала ашаломленай.- Калі Хагрыд у гэты раз захавае равнавагу і распавядзе ўсё належным чынам, мяркую, яны не пасмеюць катаваць Бакбіка....
