Рыгор Бородулин - Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)
Жывець шэртам, вэртам, перавэртам.
Ежа - толькi шалёнаму сабаку на хвост вылiць.
Ядкi на зуб.
Перад сячэць, а зад валачэць.
Калi ж будзе тое лялё?
Далёка пьяны гойкаў.
Воз ня воз - на семярых падвёз, а мне й досiць.
Па Пахомку шапка, па гаўну й пакрышка.
У мяне кароткi завароткi.
Яму не калёсы занасiць.
Чалавеча, цi ёсьць у цябе галава на карку?
Пацалуй мяне сягоньня, а я цябе заўтра.
Сваё сонца i ў попеле вiдно.
Ня знайшоў шчасьця зраньня - ня шукай яго на зьмярканьнi.
Кожная пачвара знойдзiць сабе пару.
Заяц ня трэплецца.
Заяц, i той злосьць маiць.
Кожнаму дразду па сваiм гнязду.
Х.й начаваў, а другi прасiўся (нiчога няма).
Ён табе ня шыш-варона й ня кукуй-заяц.
Стаяць нi на жары, нi на вары.
Завiло ў матылях.
Рабi, рабi, а дзюра мала.
Ня бачыў ты яшчэ савы смаленай.
Жыву, нiчога ня маю, але й з вазоў ня хапаю.
Яму стала нi па каню, нi па аглоблях.
Ня хухры-мухры, а рух-рух.
Глядзi, зробiш кiсла.
Засьмярдзiць пад сталом, запахнiць на стале.
Багатым быць маю надзею: прадам сучку ў нядзелю.
Сава вiдна па палёце, а сакол па паглёдзе.
Даць уносьнiцу (улычнiцу).
Багаты на канi, а махляр на сьвiньнi - i махляр перагонiць.
Застаўся толькi дух ды пятух.
Пiшчыць, як сьвiньня ў пярэплаце (у друках).
Ня нашага носу палосу.
Лепi першы гнеў, чым апошнi.
У гневаша (надуцькi) губы тоўсты, а срака тонка.
Заробiць стыднiцу.
Свая рука ня сука.
Устаў, яшчэ чорт у кулачыкi ня бiў.
Былi б пабразгачы, будуць i паслухачы (паслугачы).
Хадзiць у панiбраццi.
Гдзе тылькi фэст, там пан Юзаф ест.
Нi каровы, нi каня, жыву сабе, як паня.
Хоць альховы, ды смаляк.
Чым поршы, тым горшы.
Вось твой хамут, вось твая дуга й я табе болi ня слуга.
Такая праўда, што сучка дзёгаць зьела i ў ляпе бела.
Мяне на работу ня хвалiлi, але й на ежу ня ганiлi.
Загарэлася бяроста ў срацы.
Малы - з чорта пералетка.
Набойнае шыла танна каштуiць.
Ня падпускаць анi на храбт.
Таўстая, як кукамi зьбiта.
Лепi палавы хлеб, ды першы, чым другi пшонны.
На базары й бык цельны, i певень зь яйцом.
Ня быў ты на смычковым пераезьдзе.
Ня столькi брагi, колькi зьвягi.
Золата з гаўном змолата.
Язык бяз косьцi, што захочаць, тое й хвосьцiць.
Пакуль лес адзенецца, невядома, дзе хто дзенецца.
Лежань ляжыць, а яму доля бяжыць.
Па дастатку пякуць букатку.
Хоць наўздагон, ды навыперадкi.
Крычала, крычала: "Падай патарчала!"
I да мяса трэба закраса.
Дзярэцца, як жаба на крэў.
Мужык так гаруiць па жонцы, як баба па iголцы.
Цi мужык памёр, цi праньнiк сплыў.
Будзiць горка - праплююць, а салодка - праглынуць.
Краса пракрасiцца, а розум прыгадзiцца.
Саламяны мужык i залатыя дзеткi, а ня прамяняеш.
Вон! Каб i вонках ня было.
Дурны, аж круцiцца.
Па малаку ног ня павалаку.
Калi сяродка поўная, тады й канцы йграюць.
Зьбiраецца, як сьвёкар полкi (пялёнкi) паласкаць.
Баба, як ракiта, прыжывушчая.
I сьвяты б паскакаў, каб гарэлкi паспытаў.
Асiна ня лясiна, каза ня скацiна.
Ад чаго яму стала, ад круп цi ад сала?
Ня хочаш расказваць - нясi ў кiшанi.
Усё ж ня з-за вугла, а з-за стала.
Бог ня слухаiць, што сьвiньня рухаiць.
Зайшоў за Дунай i дамоў ня бувай.
Каб ня еў, ня спаў, у Амерыцы б стаў.
Будуць блiны каля Дзьвiны.
Гаршчок гаршку ганьбу даець, а абодва дзюравыя.
Чмут-беламут, у чортавы лапцi абут.
Бягом, горб ушчамiўшы.
Як з пiпкi выгарыць.
Прыйшоў з сяла, гонiць з двара.
Што ўбiў, тое i ўехаў.
Кожны сабе мякашом, а другому коркай.
Нiводная гаспадыня пад пяколам ня здохла - усе жывуць.
На балючыя вочы пароша валiцца.
Калi гаспадыня з голаду памрэць, дык яе пад прыпечкам пахаваюць.
Ня хацi ты ракаў i ня мачы ты сраку.
Памог, як кашаль кольцы.
Густая каша дзяцей ня разганяiць.
Дабранач - усе блохi нанач.
Дасьць Бог дзень, дасьць i пажытак.
Ешце, хоць кiшкi на плечы.
Пень гарэў, а воўк сраку грэў, iскра пала й радня стала.
Хто дуж, той лепш.
Абы з рук далоў, а з ног само звалiцца.
Няхай жывець, красуецца, пакуль на х.. ня ўссунецца.
Памагло, ня памагло, а ад сэрца адлягло.
Гадзiць, як благой скуле.
Аж гадзiць, як сьляпы па п..дзе гладзiць.
Цяпер праўду ваўкi зьелi.
Яшчэ й марац пад нос зашмарыць.
Вялiк пень, ды дуплен.
Ёсь што казаць, няма каму слухаць.
Цяжка пачаць, а кiнуць лёгка.
Глядзi, каб цябе сарокi ня ўкралi, падумаюць, што сыр, - гэтак вымыўся.
Дванаццаць з поўначы прабiла, прывёз на базар Зуська мыла й пачаў таргаваць.
Кожнае дыханьне любiць папiханьне.
Ня да любеблi, калi рукi пакрэплi.
З Богам, Хадорка, калi людцы здараюцца.
Да Зьмiтры дзеўкi хiтры, а пасьля Зьмiтры, хоць сраку вытры.
У вас папелi, а ў нас паелi.
Цялятка ў срачцы, а ён з абушком бегаiць.
Адарваў гнiлому цяляцi хвост.
Зроб бела й гуляй сьмела.
Шлёп гаўно ў кашу, у панскую, ды ня ў нашу!
Сабака ня зьесь, пакуль ня пакачаiць.
Прайсьцi туркi-баркi.
Горка рэдзька, ды ядуць, дрэнна замужам, ды йдуць.
Валуй раменныя вушы.
Прыдзiць каза да ваза, ды ня будзiць сена.
I духу-паху ня чуваць.
Мая душка ня перабiрушка.
Гэта табе ня ў яйцы пiшчыць.
Хоць за вала, абы дома ня была.
Сава сьпiць, а кур чуiць.
Трэба жыць i мучыцца, пакуль сьмерць налучыцца.
У багатага пана багатыя яйцы.
Напiўся да зялёных мятлiкаў.
У яе маланьня з-пад хваста сьвiшчыць.
Кiй на кiй завадзiць, а абед на абед - не.
З лясочку дачакаеш, а з пясочку - не.
Нечага таму богу кланяцца, каторы на нас ня глядзiць.
Еш, пакуль рот сьвеж, а як завянiць, ня заглянiць (а як памрэш, i калом ня ўвапрэш).
Белае, як сьвiное цела.
Шанасьць такая, як воўк кабылу шанаваў.
Золата ўсюдых золата, а гаўно ўсюдых гаўно.
Пьець, як у бот лiець.
У мяне хоць кунiца, ды ў рот, а ў цябе сiнiца, ды ў год.
Залапiць вочы (даць хабар).
Краса завянiць, а шчасьце ня абманiць.
Вясельле наша - хлеб i каша.
Думай за мара, а сьмерць за плячмi.
Злодзя пройдзiць, хата астанецца, а агонь нiчога ня пакiнiць.
Голад - ня цётка, ён iлжэць i крадзiць.
Цярпi, Грышка, спасён будзiш, а ня выцерпiш, чартом будзiш.
Зьеш х.., а рыба дорага.
Ня будзь выдатнiкам, ня будзь астатнiкам.
Хто чаго хочаць, той таго даскочыць.
Хто чужое ня шануiць, той свайго ня маiць.
Жонка - радня за парог.
Такi добры, толькi на небе зьвёзды зьбiраць.
У iх вада няразьлiтая (пра сяброўства).
Варона на многа сукоў садзiцца, нi на водным ня жывець.
Бог ня бяз ног.
Добра вам жыць! (Кажуць на разьвiтаньне.)
Пайшоў бы ў мнiхi, дык яйцы лiхi.
Харош, як сьвiньня ў дождж.
Так стараўся, аж язык замакрэў.
Адбяры, Божа, стыд, буду пьян i сыт.
Бог, як у пень, душу ўторкнуў.
Свая хатка, як родная матка.
Дзе конь качаiцца, там поўсьць астанiцца.
Нос, як кiчаўка (кiсялёўка).
Вушацкiя бляхары паехалi ў Вушачу кусацца.
Дзе трушком, дзе бяжком, а дзе й шагам.
У сваёй хацi i качарга мацi.
Розум па запатылку (патылiцы) цячэць.
З аднаго боку пячэць, а з другога душу валачэць (ля вогнiшча).
Падупалага ня лiчы за прапалага.
Прапаў, як муха ў сыраватцы.
К чорту ў зубы залезiць.
Ну, як дуж-крэпак?
Нi скубсьцi, нi смалiць.
Купцы на расторгi.
Знойдуцца на рукi мукi.
Нi стуль, нi ссюль.
Крычы, хоць разарвiся.
Найшоў дзеўку па свайму калену.
Твой сiчас, як жыдоўскi зараз.
Яму мазгi выпетрыла.
Салому еш, а фасону ня губляй.
Забi мяне лапцем (калi ня так).
Абцёр троху пархi, дык i капызiцца.
Сяньнiк ня падушка, нявестка ня дачушка.
Хай у вас будзе ня сьпiта, ня зьета!
На ласы кусочак знойдзiцца куточак.
Плача, як па ўмiрушчаму.
Мужыку калена пакажы, толькi праўды ня кажы.
Шыла, шыла i гаўном завяршыла.
Ня бойся сабакi брахлiвага, а бойся кусьлiвага.
Падторкнуўся, як чорт з каўшом пад брагу.
Лгаць, як у лёд.
Добрая цацотка (цаца).
Як у мядзьвежжу вушку (утульна).
Каб ты так з носам быў, як гэта праўда.
Як сабака падхартаны.
Як на шпiгах сядзець.
Сесьцi макам (саладом).
Цыбуля, як тынок.
Гаворыш, як сьпiш.
Нi ў пiр, нi ў вiр, нi ў добрыя людзi (зь некiм).
Гавары, кум, ды абедай.
За другiм бачыць пажашкi, а за сабой i бярвеньнi ня бачыць.
Цёмна, хоць ражна выставi.
Як на мокрую п...у блохi.
Свой лес - свае зайцы.
Муха ня разарвець бруха.
Торкаў, торкаў, то ў буракi, то ў моркву.
Як хочаш, вышэй сракi ня падскочыш, ты скачаш i яна з табой.
Ляжыць ужо на боскай пасьцелi.
З малачком i зямельку абгонiш (мама дадавала: як абгонiцца ў роце, дык i праглынецца).
За слабо i цыган павесiўся.
I Аўгiньня нявiнна, i Iгнат ня вiнават, а вiнавата хата, што пусьцiла Iгната.
Заробiў бочку мякiны.
Хто дарогу пытаiць, той ня блукаiць.
