Рыгор Бородулин - Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)
- Твой.
- А твой зьеў!
- Што на сьняданьне?
- Булён
За х.. i вон!
- Што на вячэру?
- Яглi
Пацалавалiся й спаць ляглi!
- Што на палудзень?
- Сушмi.
- Якiя сушнi?
- П..да з вушмi.
- Позна ўжо.
- Гэта ж ня ў гроб лажыць, што позна.
- Дайце нажа.
- Усярыся, бяжа!
- Дай закурыць.
- Закуры кату пад хвост (адказваюць малому).
- Значыцца...
- Калi значыцца дык i целiцца.
- Як цябе завуць?
- Чым крупы дзяруць.
- Крупы дзяруць драчкай, цябе завуць срачкай!
- Навошта ўкраў цыначкi?
- Якiя цыначкi?
- Што пад хвастом у сьвiначкi.
- Навошта ўкраў тапары?
- Якiя тапары?
- Што любаўся бяз пары.
- Расказаць табе пра белых авец?
- Раскажы.
- Вось iм i канец.
- Расказаць табе пра белага лася?
- Раскажы.
- Вось i казка ўся.
Хуткамоўкi
Ядры, сьлiвы, ядры, сьлiвы, ядры, сьлiвы.
Пi здароў! Пi здарова! Пi з даёнкi!
Авечачка, сьпi з дачкой.
Стог у яме, стог у яме, стог у яме.
Бяжыць баба, за ей банка.
Пад паветкай тры канi.
Няма сала - лупi збор!
- Чые дзецi?
- Янопавы!
- Хто Яноп?
- Я Яноп!
Пракоп
Пралез праз строп,
Праз крупы, праз муку й праз падкруп'е.
Загадкi
(кнiга "Здубавецьця")
Хто як цёхкае, шчабеча, квакае, зьвiнiць, стогне
Цiмох, Цiмох,
Павёў дзяўчыну ў мох, у мох,
Павалiў, загалiў
Торк, торк, торк, торк!
(Салавей.)
Пастух пражор на пасту йдзець - жарэць,
З пасты йдзець - жарэць.
Перапiлi, пераелi, пералушчылi,
Перапiлi, пераелi, пераласавалi...
(Ластаўка.)
- Курва, курва.
- Сама такава, сама такава.
(Жабы.)
Еў я пана, еў я цара,
Толькi рыбкi ня спытаў.
За рыбкай паганюся
I сам утаплюся.
(Камар.)
Мiкiтка-сынок,
Падай тапарок
Адсеч пупок,
Паглядзець кiшок.
Фук!
(Голуб.)
Загадкi
Перагнуў цераз мяжу,
А што зробiў,
Ня скажу.
(?)
У куточку на пруточку
Вiсяць Мэндалевы яйцы.
(Клубок нiтак.)
Цыганка ў хаце,
А сiськi на дварэ.
(Бэлька.)
Ракам настаялася,
Сракай накiвалася,
Камары наелiся,
Людзi наглядзелiся.
(Полiва.)
Машоначка бараньня
Даець i зьвечара i зраньня.
(Капшук.)
Авохцi мне,
Пяць на мне,
Шосты строчыць
I той хочыць.
(Iскрыпка, пальцы, смык.)
Кладуць старца ў дамавiну,
Х.. тырчыць напалавiну.
(Грыб у кошыку.)
Памiж двух дубоў
Вiсiць цялёнак бяз зубоў.
(Тое, што й думаеш.)
Дзед бабу нагнуў,
Касмацiцу раздуў,
Салодкае выкусiў,
Горкае выплюнуў.
(Ляшчынiна, арэх.)
Iшлi лесам, сьпявалi басам,
Несьлi драўляны пiражок зь мясам.
(Хаўтуры.)
Мужык карчы драў, драў,
Корч выдраў, кiнуў,
А дзюрку панёс.
(Хадзiў за вугал.)
Сядзiць Савасьцей
Бяз скуры, бяз касьцей.
(Куча.)
Дзесяць братцаў цягнуць невад
На Пердунову гару.
(Пальцы, порткi.)
Словы матчыны з Вушаччыны
(кнiга "Здубавецьця")
Ня хвалiся сеўшы, а хвалiся зьеўшы.
Той самы блiн, ды ў рэшацi.
Ня выходзiць у Хадоры тры блiны.
Хвацiў кашу шылам.
Лёг ня еўшы, ўстаў ня спаўшы.
Пайшла сучка баразной.
Цалое, малое, большае папалам.
Так ня так, ператакаваць ня будзем.
Беднаму Iваньку i ў п..дзе каменьнi.
Як увойдуць злыднi на тры днi, дык i за сем год ня выганiш.
За тры гады боты, як перуном, спалiла.
Пашкадаваў воўк кабылу - пакiнуў хвост ды грыву. Цi будзiць яна жыва?
Высьпеiць касьцянка - высьпiцца шляхцянка.
Карову б'ець зык, а бабу бабскi язык.
Новае сiтца пакуль навiсiцца, а як навiсiцца, дык i пад лаўкай наляжыцца.
Якiя мы самi, такiя нашы й санi.
Пазайздросьцiў х.. лапцю.
Надаела сабачай лапе ляжаць на стале, дык хай пад сталом паляжыць.
Чаго б сьляпы плакаў, каб сьцежку бачыў?
Хоць сабачына, абы вочы ня бачылi.
Ня было мяса, i п..да ня закраса.
У дурной птушкi дурныя песьнi.
Запытала зiма, дзе ты лета быў.
Ня быць казе на лазе, ня есьцi ёй брэду.
Зарадзiў Бог чалавечка - нi баран, нi авечка.
З кiм ня рос, таму ня дзьмi ў нос.
Ня купiў бацька шапкi - хай галава мерзьнiць.
Вашапруд на кут, а добраму чалавечку добра i ў запечку.
За гарой табе Насярэйка кланяўся.
Красавiца, што з-пад стала кусаецца.
I тыя хвалiлi, што цераз шлеi валiлi.
I качачка казала: ты-ты-ты-ты...
Дзень добры таму, хто ў гэтым даму!
Блiны з падскокам.
Спара ў дзяжу, i сын на вясну!
Дай, Божа, сесьцi на шчасьлiвым месьцi.
Хорша, Базыль, ня рассыпай табакi.
Хорша, тата, ня ўдавiся.
Каб шырэй ступаў, дык на чарку б папаў.
Сядзь, хай ня вiсяць, адарвуцца - разаб'юцца.
Забiрайце збрую i едзьце к х...
Калi ты курэц, дык i май свой тытунец.
Дурны, дурны, а скваркi любiць.
Яму гавары, а ён брык дагары.
Пазыкi ня ходзяць бяз'языкi.
Глядзеўшы з рук, зробiшся, як крук.
Няспадзеўкi - дзiця ў дзеўкi - жох.
А я жох сваё з запазухi.
Няўлад мая сучка - за хвост ды на плечы.
Толку, як з кiлы мазгоў.
Раньняя птушка цярэбiць дзюбку, а пазьная - вочкi.
I няўмека пячэць, як з засеку цячэць.
Ня лезь жаба, дзе конi куюць.
Хлiбай, ня дбай, хоць жыдка, ды многа.
Хоць сучку, абы грошы кучку.
Людскi рот - ня гарод, ня паставiш плот.
На чужы раток ня накiнеш нараток.
Ня будзь нi войтам, нi сватам, ня будзеш чалавекам праклятым.
Сам чорт адступiўся.
Разьеўся, як шыла.
З вялiкiх выбораў - лапцi ды абора.
Нагiнаючыся, ня нацалуешся.
Абыходзiмся мы бяз таго Гаўрылы, што каля нас ня жывець.
Фiц выйграў, фiц прайграў.
Дзесяць гадоў нявестка зжыла й ня ведала, што сучка бяз хваста.
Што ня гожа, тое няпрыгожа.
Матка ня знаiць, што цялятка рыкаiць.
Нечага козамi сена псуваць, яны й лыкi зьядуць.
На гора й сядун - дзiця.
На чужое шчасьце й мухай ня ўпасьцi.
З гора кот капусту есь.
Нi з колам у горла.
Грозен рак, ды ў срацы вочы.
Плач, галасi - рады ня дасi.
Падняўся вышэй папарацi.
Усюды гож, як шавецкi нож - i боты шыць, i бульбу крышыць (скаблiць).
Худы, як склезень.
Сыты, як рыдзель (як брысiк).
Мурзаты, як заткала.
Халодна, як у ваўкаўнi.
Мокры, як мачонка.
Ссох, як майскi венiк.
Сыт, хоць нажы вайстры на iм.
Дай Божа ў найме людзям, ды ня мне.
Хочаш мець злосьнiка - пазыч грошы.
Аддай рукамi, а хадзi нагамi.
Даюць, ды з рук ня пускаюць.
Дзе няма роста, там няма й прыгоства.
Дабрахвочы глядзiць скупому ў вочы.
Садраць, як чорт за бацьку.
Лепей касiць касой, чым дугой.
Смакам, смакам, смакаўно, а ўсё ж лепей за гаўно.
Ва ўдавы два наравы, а ў удаўца бяз канца.
Зьбялеў, як лiпа.
Бiся, сварыся, а на дабрыдзень слова кiнь.
Чужога рабёнка хоць маслам масьлi, а ён дзёгцем усё роўна сьмярдзiць.
Каб табе даў Бог здароўя з жабiны прыгоршчыкi.
Чужое дабро возьмiць (бярэць) за рабро (вылезiць праз рабро).
Кароўка - мамка, а сала - ямка.
У каго няма статку, у таго няма i ўпадку.
Цяжка толькi пачаць, а кiнуць ураз.
На вiд мужык хоць лапаць, абы жыць - ня плакаць.
Каб госьцi ня селi косьцю.
Галодны, як воўк жаробны.
Разгуляўся, як сабака ў торбе (у мяху).
Любiў бы Грасiм, каб чорт грошы насiў.
Журавы паляцелi - палудзень панясьлi.
Малады - першую галаву на карку носiць.
Еш, пакуль ня запяеш.
Ня круцi духамi.
Усiм кагалам i бацька з жыгалам.
Якая жонка ды ня жонка, а ўсё ж лепi за парасёнка: хату адчынiць i зачынiць.
Хоць насяры ды ўтапiся.
Тры п...ы попелу ня варты.
А дзе ж тое дзелася, што ў штанах вярцелася?
Жыць будзеш, але ня захочаш.
Няма чаго малiцца, калi з запазухi валiцца.
Згаварыўшыся, i бацьку можна забiць.
Як зяць на парог, дык цешча за яйцы.
У яго ў роце мухi любуцца.
Тады мужык з жонкай сварыцца, калi ў катле трасца варыцца.
Кармi гаўном - заб'еш гальнём.
Гонкая дзеўка, хоць на ёй вiшнi абiрай.
Даўгi, хоць сабак вешай.
Жывiце, як брацьцi, а рахуйцеся, як жыдзьдзi.
Хлеб на стале - рукi свае.
Каб цябе порах узяў.
П'юць так, што сабакi морду лiжуць.
Пакуль па каню, па аглоблi скарэй.
Ня бачыўшы цэлага, i лапленаму рад.
Сiраце даварыцца ў жываце.
Дзяўчына, як жалуд.
Хай той плачаць, хто бярэць, хай той скачаць, хто iдзець.
У Бога дзён ня рэшата.
Каму рупiць, таму й вочы лупiць.
Дайце Саўку спраўку.
Мазгi ў ствол пайшлi.
Служы верна й крадзь памерна.
У яго даўгоў, як у зайца ламоў.
Ня слухаiць, хоць ты яму вуха выварачавай.
Дзьве бабы й Тумаш - поўны кiрмаш.
Ня налечышся, а скалечышся.
Дзе дзiцё адно, там заўсягды ня ладно.
Адна жаўна й тая з гаўна (адно жаўно й тое з гаўно).
Пагода, аж трасецца.
На воўка памоўка, а мядзьведзь спадналуску.
Ждала, ждала й жданкi паела.
Каб усё было на пiндурах.
Ня перадкуй, як сабака перад пастухом.
Корчыцца, як скурат на агнi.
Нас нi вада ня размыiць, нi сьвiньня ня разрыiць.
