Рыгор Бородулин - Здубавецьця (кнiга) (на белорусском языке)
Мая мiлка захварэла,
Захацела малака,
Ня папала пад карову,
А папала пад быка.
* * *
Людзi жэнюцца, любуцца,
А мне ў невашта абуцца.
Хоць на дзеўцы i на печы
Босаму якраз дарэчы.
* * *
У балоце пад кустом
Цяцера нясецца.
Хаiм Басю любець
Аж ярмолка трасецца.
* * *
- Цi ня ты мяне
Па пожаньцы качаў,
Цi ня ты мяне, малодзеньку,
Пачаў?
- А качалi цябе зайчыкi,
А пачалi цябе мальчыкi!
* * *
Мая мiлка, як кабылка,
Толькi розьнiца адна:
На кабылцы езьдзяць людзi,
А на мiлцы толькi я.
* * *
Расхадзiлiся суставы
Каля печы, каля лавы.
Самы большы сустаў
З тапарышча ўстаў.
* * *
А за песьнi, за прыпеўкi
Палюбiлi мяне дзеўкi,
А за ўдачу за маю
Абасцалi галаву.
* * *
Дзёр, дзёр мазурку,
Разагнаўся
Ды ў дзюрку.
* * *
Усе залёткi, як залёткi,
А мая, як рэзьгiны:
Усе гуляюць, усе скачуць,
А ў мае ўсё хрэсьбiны.
* * *
Баба сеяла, трусiла,
За п..ду блыха ўкусiла.
Баба думала, што клоп,
Па п..дзе далоньню хлоп!
* * *
Баба сеяла муку,
Сыпала ў кадушку,
Загадала мужыку
Палюбаць цялушку.
* * *
- Ой, Полiнька, Полiнька,
А што ў цябе голiнька?
- Ня брашыце, зладзеi,
Занялося кудзеляй!
* * *
Ай, жонка мужа ды зьняважала
Завяла ў поле дый прывязала
Плячмi к бярозi,
Х.ем к дарозi.
А хто ня едзiць, ды ўсё пытаiць:
Што чалавеча х.ем баўтаiць?
