Братья Гримм - Казкi (на белорусском языке)
Даведалася пра бяду вядзьмарка i паслала наўздагон маладым сваiх закаваных у браню коннiкаў. Слухач пачуў звон i ляск даспехаў, зняў у Вастравокага павязку з вачэй, - палопалiся коннiкi, што шклiны.
Далей жанiх i нявеста ехалi спакойна. Абвянчалiся ў царкве. Першымi iх павiншавалi верныя слугi i сказалi:
- Вашы жаданнi выкананы. Мы вам больш не патрэбны. Пойдзем падарожнiчаць далей ды шукаць сваё шчасце.
Развiталiся. Слугi пайшлi сваёй дарогай. Маладажоны - сваёй.
Вырашыў каралевiч выпрабаваць сваю маладую жонку. У паўгадзiны хадзьбы ад замка была вёска. Пасвiў ля яе свой статак свiнапас. Пад'ехалi яны да яго, каралевiч i кажа жонцы:
- А цi ведаеш ты, хто я? Я ж зусiм не каралевiч, а свiнапас. А той вунь, хто пасе свiней, мой родны бацька. Нам трэба яму дапамагчы.
Выйшаў каралевiч з карэты, зайшоў у харчэўню, тайна шапатнуў гаспадарам, каб тыя ноччу аднялi ў каралевы плацце.
Прачнулася яна ранiцай, а няма ў што адзецца. Дала ёй гаспадыня сваю старую спаднiцу ды шарсцяныя панчохi, зрабiла выгляд, што гэта вялiкi падарунак, сказала:
- Каб не ваш муж, я вам не дала б нiчога.
I паверыла каралеўна, што яе муж i напраўду свiнапас. Пачала разам з iм пасвiць статак. Дакарала сябе: "Я гэтага заслужыла за свае высакамер'е i ганарыстасць".
Так прадаўжалася восем дзён. Ногi каралеўны пакрылiся ранамi. Далей трываць яна не могла. Тады падышлi да яе двое сялян, пытаюцца:
- А цi ведаеце вы, хто ваш муж?
- Як жа, ведаю, - кажа, - ён - свiнапас. Ён толькi што пайшоў, каб выручыць крыху грошай за перавяслы i аборы.
А сяляне ёй адказваюць:
- Пойдземце з намi, мы адвядзем вас да яго.
Прывялi каралеўну ў замак. Увайшла яна ў залу, бачыць, стаiць там яе муж у каралеўскiм уборы. Але яна яго не пазнала, пакуль ён не кiнуўся да яе ды не пацалаваў.
У апраўданне каралевiч сказаў:
- Мiлая, я так багата з-за цябе пакутаваў, што i ты павiнна была дзеля мяне пацярпець.
Адсвяткавалi яны сапраўднае вяселле. Пачалi шчаслiва жыць.
НЕРАЗУМНЫ ГАНС
Прыйшоў Ганс да мацi.
- Бывай, - кажа, - матухна.
Мацi пытае:
- Ты куды, Ганс, сабраўся?
Ганс адказвае:
- Iду Грэтэль праведаць, матухна.
Мацi кажа:
- Глядзi ж, будзь разумны.
Ганс адказвае:
- Буду, матухна.
Мацi кажа:
- Бывай, Ганс.
Ганс адказвае:
- Бывай, матухна.
Прыйшоў Ганс да Грэтэль.
- Добры дзень, Грэтэль.
- Добры дзень, Ганс. Што ты мне ў падарунак прынёс?
- Нiчога не прынёс, - кажа Ганс. - Ты сама мне што-небудзь падары.
Грэтэль дала яму iголку. Ганс кажа:
- Бывай, Грэтэль.
Грэтэль адказвае:
- Бывай, Ганс.
Узяў Ганс у Грэтэль iголку, пхнуў яе ў сена на возе i пайшоў за возам дадому. Прыйшоў Ганс дадому.
- Добры вечар, матухна, - кажа Ганс.
- Добры вечар, Ганс, - адказвае мутухна, - дзе ты быў?
- У Грэтэль я быў, - кажа Ганс.
- Што ты ёй падарыў? - пытае матухна.
- Нiчога не падарыў, сам ад яе ў падарунак iголку атрымаў.
- А дзе ж гэта iголка, Ганс? - пытае матухна.
- У сена на возе ўваткнуў.
- Неразумна ты зрабiў, Ганс, - кажа матухна. - Табе б яе да рукава прыкалоць.
- Добра, - кажа Ганс, - у другi раз так i зраблю.
Сабраўся зноў Ганс у дарогу.
Мацi кажа:
- Ты куды, Ганс, сабраўся?
Ганс адказвае:
- Iду Грэтэль праведаць, матухна.
Мацi кажа:
- Глядзi ж, будзь разумны, Ганс.
Ганс адказвае:
- Буду, матухна.
Мацi кажа:
- Бывай, Ганс.
Ганс адказвае:
- Бывай, матухна.
Прыйшоў Ганс да Грэтэль.
- Добры дзень, Грэтэль.
- Добры дзень, Ганс. Што ты мне ў падарунак прынёс?
- Нiчога не прынёс, - кажа Ганс. - Ты мне што-небудзь падары.
Грэтэль дала яму ножык.
Ганс кажа:
- Бывай, Грэтэль.
Грэтэль кажа:
- Бывай, Ганс.
Узяў Ганс ножык, уваткнуў ён яго ў рукаў i пайшоў дадому.
Прыйшоў Ганс дадому, а ножыка ў рукаве няма. Толькi дзiрка ў рукаве засталася.
- Добры вечар, матухна, - кажа Ганс.
- Добры вечар, Ганс, - адказвае матухна. - Дзе ты быў?
- У Грэтэль я быў, - кажа Ганс.
- Што ты ёй падарыў? - пытае матухна.
- Нiчога не падарыў. Сам ад яе ў падарунак ножык атрымаў.
- А дзе гэты ножык, Ганс?
- Ды я яго ў рукаў уваткнуў, ён i згубiўся.
- Неразумна ты зрабiў, Ганс, - кажа матухна. - Трэба было табе ножык у сумку пакласцi.
- Добра, - кажа Ганс, - у другi раз так i зраблю.
Вось зноў сабраўся Ганс у дарогу.
Мацi кажа:
- Ты куды, Ганс, сабраўся?
Ганс адказвае:
- Iду Грэтэль праведаць, матухна.
Мацi кажа:
- Глядзi ж, будзь разумны.
Ганс адказвае:
- Буду, матухна.
Мацi кажа:
- Бывай, Ганс.
Ганс адказвае:
- Бывай, матухна.
Прыйшоў Ганс да Грэтэль.
- Добры дзень, Грэтэль.
- Добры дзень, Ганс. Што ты прынёс мне ў падарунак?
- Нiчога не прынёс, - кажа Ганс. - Ты мне што-небудзь падары.
Грэтэль падарыла яму маленькую казу.
Ганс кажа:
- Бывай, Грэтэль.
Грэтэль кажа:
- Бывай, Ганс.
Узяў Ганс казу, засунуў яе ў сумку i пайшоў дадому.
Прыйшоў Ганс дадому.
- Добры вечар, матухна.
- Добры вечар, Ганс. Дзе ты быў?
- У Грэтэль быў.
- Што ты ёй падарыў?
- Нiчога не падарыў. Сам ад яе маленькую казу атрымаў.
- А дзе ж твая каза, Ганс?
- А я яе ў сумку засунуў, - кажа Ганс. - Яна там i задыхнулася.
- Неразумна ты зрабiў, Ганс, - кажа матухна. - Табе б казу на вяроўку прывязаць.
- Добра, - кажа Ганс, - у другi раз так i зраблю.
Сабраўся Ганс зноў у дарогу.
Мацi кажа:
- Ты куды, Ганс, сабраўся?
Ганс адказвае:
- Грэтэль праведаць, матухна.
Мацi кажа:
- Глядзi ж, будзь разумны.
Ганс адказвае:
- Буду, матухна.
Мацi кажа:
- Бывай, Ганс.
Ганс адказвае:
- Бывай, матухна.
Прыйшоў Ганс да Грэтэль.
- Добры дзень, Грэтэль.
- Добры дзень, Ганс. Што ты мне ў падарунак прынёс?
- Нiчога не прынёс, - кажа Ганс. - Ты мне што-небудзь падары.
Грэтэль дала яму вялiкi кавалак свiнога сала.
Ганс кажа:
- Бывай, Грэтэль.
Грэтэль кажа:
- Бывай, Ганс.
Узяў Ганс кавалак свiнога сала, прывязаў яго да вяроўкi i пацягнуў за сабой. Прыходзiць дадому, а за iм толькi вяроўка цягнецца.
- Добры вечар, матухна, - кажа Ганс.
- Добры вечар, Ганс. Дзе ты быў?
- У Грэтэль быў.
- Што ты ёй падарыў? - пытае матухна.
- Нiчога не падарыў, сам ад яе кавалак свiнога сала атрымаў, - кажа Ганс.
- А дзе ж свiное сала, Ганс?
- Прывязаў я яго да вяроўкi, пацягнуў дадому, ды па дарозе яго, пэўна, сабакi з'елi.
- Неразумна ты зрабiў, Ганс, - кажа матухна. - Табе трэба было сала на галаве несцi.
- Добра, - кажа Ганс, - у другi раз так i зраблю.
I зноў сабраўся Ганс у дарогу.
Мацi кажа:
- Ты куды сабраўся, Ганс?
Ганс адказвае:
- Грэтэль праведаць, матухна.
Мацi кажа:
- Глядзi, будзь разумны.
Ганс адказвае:
- Буду, матухна.
Мацi кажа:
- Бывай, Ганс.
Ганс адказвае:
- Бывай, матухна.
Прыйшоў Ганс да Грэтэль.
- Добры дзень, Грэтэль.
- Добры дзень, Ганс. Што ты мне прынёс у падарунак?
- Нiчога не прынёс, - кажа Ганс. - Ты мне што-небудзь падары.
Грэтэль падарыла Гансу цяляцi.
Ганс кажа:
- Бывай, Грэтэль.
Грэтэль кажа:
- Бывай, Ганс.
Узяў Ганс цяляцi, узвалiў яго сабе на галаву i панёс.
Нясе ён цяляцi на галаве, а цяляцi рвецца, брыкаецца, не хоча ў Ганса на галаве сядзець. Скiнуў Ганс цяляцi ў канаву, а сам прыйшоў дадому ўвесь у сiняках i гузаках.
- Добры вечар, матухна, - кажа Ганс.
- Добры вечар, Ганс, - кажа матухна. - Дзе ты быў?
- У Грэтэль я быў, - кажа Ганс.
- Што ты ёй падарыў? - пытае матухна.
- Нiчога не падарыў. Сам ад яе цяляцi атрымаў.
- А дзе ж цяляцi, Ганс? - пытае матухна.
- Ды я яго на галаве нёс, - кажа Ганс, - а яно дарогай брыкалася-брыкалася i столькi мне гузакоў на iлбе наставiла, што я яго ў канаву кiнуў.
- Неразумна ты зрабiў, Ганс, - кажа матухна. - Ты б цяляцi дубцом пагнаў, травой пакармiў i ў нас у двары да плоту прывязаў.
- Добра, - кажа Ганс, - у другi раз так i зраблю.
Вось зноў сабраўся Ганс у дарогу.
Мацi кажа:
- Ты куды Ганс, сабраўся?
Ганс адказвае:
- Да Грэтэль, матухна.
Мацi кажа:
- Глядзi, будзь разумны.
Ганс адказвае:
- Буду, матухна.
Мацi кажа:
- Бывай, Ганс.
Ганс адказвае:
- Бывай, матухна.
Прыйшоў Ганс да Грэтэль.
- Добры дзень, Грэтэль.
- Добры дзень, Ганс. Што ты прынёс мне ў падарунак?
- Нiчога не прынёс, - кажа Ганс. - Ты мне што-небудзь падары.
- Грэтэль кажа:
- Няма чаго мне табе падарыць, Ганс. Я сама з табой пайду.
Узяў Ганс добры дубчык i пагнаў Грэтэль да сябе дадому.
А дома травы ёй кiнуў i моцна-моцна прывязаў яе да плоту.
Прыходзiць Ганс да мацi.
- Добры вечар, матухна, - кажа Ганс.
- Добры вечар, Ганс, - кажа матухна. - Дзе ты быў?
- У Грэтэль я быў, - кажа Ганс.
- Што ты ёй падарыў? - пытае матухна.
- Нiчога не падарыў, - кажа Ганс. - Сюды яе прывёў.
- А дзе яна? - кажа матухна.
- Ды я яе да плоту ў двары прывязаў i травы ёй пакiнуў.
