Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное
— Wątpię (сомневаюсь) — odparła Alicja (ответила Алиция), z upodobaniem przyglądając się jej w lustrze (с удовольствием глядя на нее в зеркале). — One się mnie czepiają (они ко мне цепляются), ale chyba im jednak nie ulegnę (но, пожалуй, я им не сдамся). Raczej powinnaś go nosić ty (скорее, ее должна носить ты).
Elżbiety nie widziałyśmy już prawie dwa tygodnie, sensacyjnych wiadomości miałyśmy mnóstwo, ale wszystko zeszło na drugi plan w obliczu wielkiego czerwonego ronda. Oszałamiający kapelusz przymierzyła z kolei Elżbieta i okazało się, że jest jej chyba jeszcze lepiej niż Alicji.
— Będziesz go nosić? — spytała jakoś niepewnie i z wahaniem.
— Wątpię — odparła Alicja, z upodobaniem przyglądając się jej w lustrze. — One się mnie czepiają, ale chyba im jednak nie ulegnę. Raczej powinnaś go nosić ty.
Elżbieta spojrzała na Alicję spod czerwonego ronda (Эльжбета взглянула на Алицию из-под красных полей) oczami pełnymi niezwykłego blasku (глазами, полными необычайного блеска). Ten kapelusz miał coś w sobie (в этой шляпе что-то было) …
— Dałabyś mi go (ты отдала бы ее мне) …? Albo nie (или нет), może chociaż pożycz (может, хоть дашь поносить) …!
— Możesz go sobie wziąć na zawsze (можешь взять/забрать ее себе навсегда). Przynajmniej będę miała pewność (по крайней мере, я буду уверена; pewność — уверенность), że mnie te megiery nie zmuszą do wygłupów (что эти мегеры не заставят меня дурачиться). Wyglądasz znakomicie (ты выглядишь превосходно)!
Elżbieta spojrzała na Alicję spod czerwonego ronda oczami pełnymi niezwykłego blasku. Ten kapelusz miał coś w sobie…
— Dałabyś mi go…? Albo nie, może chociaż pożycz…!
— Możesz go sobie wziąć na zawsze. Przynajmniej będę miała pewność, że mnie te megiery nie zmuszą do wygłupów. Wyglądasz znakomicie!
Poczucie estetyki i sprawiedliwości (чувство эстетики и справедливости) nie pozwoliło nam zbyt gwałtownie zaprotestować (не позволило нам протестовать слишком бурно). Rzeczywiście (действительно), kapelusz był jakby stworzony dla Elżbiety (шляпа была как будто создана для Эльжбеты)! Na noszenie go przez Alicję nadzieja była nikła (надежда на то, что его будет носить Алиция, была ничтожной), jej gust odzieżowy bowiem (поскольку ее вкус на одежду) uległ zdecydowanej odmianie (решительно переменился; ulec — подвергнуться). Elżbieta chodziłaby w nim z pewnością (Эльжбета ходила бы в ней = носила бы ее несомненно) i w ten sposób arcydzieło nie zostałoby zmarnowane (и, таким образом, шедевр не пропал бы за зря). Z pewnym wahaniem (с некоторым колебанием) pogodziłyśmy się z tą decyzją (мы примирились с этим решением).
Poczucie estetyki i sprawiedliwości nie pozwoliło nam zbyt gwałtownie zaprotestować. Rzeczywiście, kapelusz był jakby stworzony dla Elżbiety! Na noszenie go przez Alicję nadzieja była nikła, jej gust odzieżowy bowiem uległ zdecydowanej odmianie. Elżbieta chodziłaby w nim z pewnością i w ten sposób arcydzieło nie zostałoby zmarnowane. Z pewnym wahaniem pogodziłyśmy się z tą decyzją.
Elżbieta (Эльжбета), nie odrywając niemal oczu od lustra (почти не отрывая глаз от зеркала), powiadomiła nas (известила нас), że Kazio wkrótce wyjdzie ze szpitala (что Казио скоро выйдет = его выпишут из больницы), ona sama zaś została zwolniona przez pana Muldgaarda (она же сама была освобождена паном Мульгором) z domowego aresztu (от домашнего ареста) i wraca do Sztokholmu (и возвращается в Стокгольм). Zostało jej kilka drobnostek (ей осталось /только/ несколько мелочей), które ktoś tam miał od niej odebrać (которые кто-то там должен был у нее забрать), ale tego kogoś jeszcze nie ma (но этого кого-то еще нет) i chciałaby te drobiazgi zostawić u Alicji (и она хотела бы эти мелочи оставить у Алиции), żeby уw ktoś mógł odebrać od niej (чтобы тот кто-то мог забрать их у нее). Nie przyniosła ich na razie (она пока что их не принесла), bo nie wiedziała (так как не знала), czy Alicja się zgodzi (согласится ли Алиция).
Elżbieta, nie odrywając niemal oczu od lustra, powiadomiła nas, że Kazio wkrótce wyjdzie ze szpitala, ona sama zaś została zwolniona przez pana Muldgaarda z domowego aresztu i wraca do Sztokholmu. Zostało jej kilka drobnostek, które ktoś tam miał od niej odebrać, ale tego kogoś jeszcze nie ma i chciałaby te drobiazgi zostawić u Alicji, żeby уw ktoś mógł odebrać od niej. Nie przyniosła ich na razie, bo nie wiedziała, czy Alicja się zgodzi.
— Duże to jest (оно большое)? — spytała nieufnie Alicja (недоверчиво спросила Алиция), nauczona smutnymi doświadczeniami (наученная печальным опытом; doświadczenie — опыт). Niejednokrotnie już drobnostka (уже не один раз мелочь) okazywała się tobołem wielkości szafy (оказывалась тюком размером со шкаф).
— Ach, nie (ах, нет). Zmieści się w zwyczajnej torbie na zakupy (поместится в обычной хозяйственной сумке; zakupy — покупки). Może sobie postać byle gdzie (она может постоять = ее можно поставить хоть где), chociażby w piwnicy (хоть в погреб).
— No dobrze (ну, хорошо), to przynieś (тогда принеси/приноси) …
Elżbieta zapowiedziała w takim razie (Эльжбета предупредила, что, в таком случае), że przyniesie torbę jutro wieczorem (принесет сумку завтра вечером) i poszła, zabierając ze sobą kapelusz (и пошла, забирая с собой шляпу) i nie interesując się tematem zbrodni i śledztwa (и не интересуясь темой преступления и следствия). Wróciłyśmy do zdjęć z Florencji (мы вернулись к снимкам из Флоренции).
— Duże to jest? — spytała nieufnie Alicja, nauczona smutnymi doświadczeniami. Niejednokrotnie już drobnostka okazywała się tobołem wielkości szafy.
— Ach, nie. Zmieści się w zwyczajnej torbie na zakupy. Może sobie postać byle gdzie, chociażby w piwnicy.
— No dobrze, to przynieś…
Elżbieta zapowiedziała w takim razie, że przyniesie torbę jutro wieczorem i poszła, zabierając ze sobą kapelusz i nie interesując się tematem zbrodni i śledztwa. Wróciłyśmy do zdjęć z Florencji.
— Coraz bardziej mnie ciekawi (меня все больше интересует), co ten Herbert wozi w samochodzie (что это Герберт возит в машине) — powiedziałam (сказала я). — I coraz bardziej mi się wydaje (и мне все больше кажется), że chyba te zdjęcia (что, наверное, эти фотографии). Może jednak odbierz mu to (может, ты все-таки забери это = их у него)?
— Odbiorę, oczywiście (конечно, заберу). Jestem z nim jutro umówiona (я договорилась с ним на завтра). Co ja tam jeszcze takiego mogłam zostawić (а что такое еще я могла там оставить)?
— Co ty jeszcze takiego możesz wiedzieć (что такое ты еще можешь знать) …? Schowajcie już te kapelusze (спрячьте/уберите уже эти шляпы), do licha ciężkiego (ко всем чертям), bo myśli zebrać nie można (а то мысли собрать = с мыслями собраться нельзя = невозможно; nie można — нельзя)! Alicja, rusz umysłem (Алиция, пошевели мозгом/мозгами), czy nie spotkałaś Ewy albo Anity (не встречала ли ты Эву или Аниту) gdzieś w Europie (где-нибудь в Европе) w podejrzanych okolicznościach (при подозрительных обстоятельствах)? Czy nie widziałaś (ты не видела), jak któraś z nich (как кто-нибудь из них) konspiracyjnie odkleja paczkę (конспиративно отклеивает пакет) przyczepioną w restauracji pod stolikiem (висящий в ресторане под столиком)? Albo jak zakrada się w masce na twarzy (или как она тайком пробирается в маске на лице) do gabinetu jakiegoś dyplomaty (в кабинет какого-то дипломата) …?
— Coraz bardziej mnie ciekawi, co ten Herbert wozi w samochodzie — powiedziałam. — I coraz bardziej mi się wydaje, że chyba te zdjęcia. Może jednak odbierz mu to?
— Odbiorę, oczywiście. Jestem z nim jutro umówiona. Co ja tam jeszcze takiego mogłam zostawić?
— Co ty jeszcze takiego możesz wiedzieć…? Schowajcie już te kapelusze, do licha ciężkiego, bo myśli zebrać nie można! Alicja, rusz umysłem, czy nie spotkałaś Ewy albo Anity gdzieś w Europie w podejrzanych okolicznościach? Czy nie widziałaś, jak któraś z nich konspiracyjnie odkleja paczkę przyczepioną w restauracji pod stolikiem? Albo jak zakrada się w masce na twarzy do gabinetu jakiegoś dyplomaty…?
— Co za idiotyzmy mówisz (что за бред ты говоришь/несешь)? — zdziwiła się Zosia (удивилась Зося), układając kapelusze na powrót w pudle (складывая шляпы обратно в коробку).
— Nie wiem, rany boskie (Боже, я не знаю), snuję przypuszczenia (я строю предположения/догадки)! Usiłuję znaleźć coś (пытаюсь найти что-то), przez co ona może być niebezpieczna dla mordercy (из-за чего она может быть опасной для убийцы)!
— Czekaj no, czekaj (подожди-ка, подожди) — przerwała Alicja z ożywieniem (оживленно перебила Алиция). — Owszem, chyba coś widziałam (конечно, кажется, я что-то видела) …
Zmarszczyła brwi (он сморщила брови) i zapatrzyła się w dal (и засмотрелась в даль). Czekałyśmy w napięciu i bezruchu (мы ждали напряженно и неподвижно), żeby jej nie rozpraszać (чтобы ее не отвлекать; rozpraszać — рассеивать).
— Co za idiotyzmy mówisz? — zdziwiła się Zosia, układając kapelusze na powrót w pudle.
— Nie wiem, rany boskie, snuję przypuszczenia! Usiłuję znaleźć coś, przez co ona może być niebezpieczna dla mordercy!
— Czekaj no, czekaj — przerwała Alicja z ożywieniem. — Owszem, chyba coś widziałam…
Zmarszczyła brwi i zapatrzyła się w dal. Czekałyśmy w napięciu i bezruchu, żeby jej nie rozpraszać.
— No co widziałaś, do pioruna (ну, что ты видела, черт возьми)?! — zniecierpliwiłam się (не выдержала я).
— No właśnie nie mogę sobie przypomnieć (что-то я не могу вспомнить) — odparła Alicja z żalem (с сожалением ответила Алиция). — Mam wrażenie (у меня /такое/ впечатление), że widziałam Anitę (что я видела Аниту), tylko nie pamiętam (только не помню), gdzie, kiedy (где, когда) i w jakich okolicznościach (и при каких обстоятельствах). Możliwe, że w Rzymie (может, в Риме), a możliwe, że w Paryżu (а может, в Париже) albo jeszcze gdzie indziej (или еще где-то). Spotkałam ją przypadkowo (я встретила ее случайно) i tylko raz (и только раз), to wiem na pewno (это я знаю точно), tylko jak (только как) …? Jak mówiłaś te brednie (как/когда ты говорила/несла этот бред), coś mi się jakby skojarzyło (то мне как-то припомнилось) …
