Дж. К. Роўлінг - Гары Потэр і Вязень Азкабана
- Снэйп?- нечакана спытаўся Блэк, упершыню за колькі хвілінаў адарваўшы вочы ад Скаберса, каб паглядзець на Люпіна.- Ён тут якім бокам?
- Ён тут працуе, Сірыюс,- цяжка ўздыхнуў Люпін,- настаўнікам.- ён зірнуў на Гары, Рона і Герміёну.- Прафесар Снэйп, вучыўся ў школе разам з намі. Ён з усёй сваёй моцай змагаўся супраць майго прызначэння на пасаду настаўніка па Абароне ад Цёмных Мастацтваў. На працягу ўсяго году, ён сцвярджаў Дамблдору, што мне не варта давяраць. І ў яго былі на то свае прычыны... ці ведаеце, Сірыюс колісь пажартаваў з ім так, што той ледзь не загінуў і жарт быў з маім удзелам...
Блэк здзекліва рагатнуў.
- Ён заслужыў гэта,- яхідна прамовіў ён.- Снэйп крадком цягаўся вакол нас, імкнучыся высветліць, чым мы займаемся... спадзяваўся такім чынам дамагціся, каб нас вытурылі са школы...
- Северус надта цікавіўся тым, куды я штомесяц знікаю,- растлумачыў Люпін Гары, Рону і Герміёне.- Мы былі аднагодкамі і... эээ... моцна не любілі адно аднаго. Больш астатніх яму не падабаўся Джэймс. Думаю ён зайздросціў здольнасцям Джэймса на квідытчным полі... карацей, аднойчы ўвечары Снэйп убачыў, як мадам Помфры суправаджае мяне да Лупцуючай Вярбы, каб я мог перавараціцца. Сірыюс вырашыў, што будзе вельмі пацешна, калі ён распавядзе Снэйпу, аб тым, што трэба націснуць сук на камелі доўгай палкай, каб ён змог пабачыць мяне. Вядома ж Снэйп паспрабаваў... і калі б ён дабраўся да Халупы, ён сустрэўся бы там з вялізным ваўкалакам... але твой бацька, калі пачуў аб тым што зрабіў Сірыюс, кінуўся за Снэйпам і з вялізнай рызыкай для жыцця выцягнуў таго вонкі... аднак Снэйп ўбачыў мяне ў другім канцы прахода. Дамблдор забараніў яму распавядаць аб гэтым, але з тых часоў ён ведае хто я...
- Дык вось чаму Снэйп ненавідзіць вас?- павольна прамовіў Гары.- Ён вырашыў, што вы ўдзельнічалі ў гэтым жарце?
- Маеш рацыю,- здзекліва халодным голасам сказала сцяна за спіною ў прафесара.
Северус Снэйп скінуў з сябе Мантыю-Невідзімку, яго палачка была накіравана на Люпіна.
— РАЗДЗЕЛ XIX —
Слуга Лорда Вальдэморта
Герміёна ўскрыкнула. Блэк ускочыў на ногі. Гары ўздрыгануўся, бы яго шыбанула токам.
- Я занайшоў гэта ля Лупцуючай вярбы,- прамовіў Снэйп і асцярожна, каб не адхілілася палачка, якую ён працягваў кіраваць у грудзі Люпіна, Снэйп адкінуў Мантыю-Невідзімку ў бок,- Яна вельмі згадзілася мне, Потэр, дзякую табе ...
Снэйп моцна запыхаўся, але яго твар свяціўся ад дрэнна хаваемага трыюмфу.
- Напэўна вам вельмі цікава якім чынам я даведаўся аб тым дзе вы?- паблісківаючы вачыма прамовіў ён.- Я быў у тваім кабінэце, Люпін. Ты забыўся зайсці ўвечары да мяне па сваё зелле і я вырашыў занесці яго сам. І вельмі добра, што зрабіў гэта... я маю на ўвазе добра для мяне. На стале ляжала адна ўжо вядомая мапа. Аднаго погляда на яе мне хапіла, каб ведаць ўсё, што мне трэба.Я бачыў, як ты прайшоў уздоўж калідора і пайшоў далей.
- Северус...- пачаў было Люпіна, але Снэйп перапыніў яго.
- Я шмат разоў паўтараў і паўтараў дырэктару, што гэта ты, Люпін, дапамог твайму старому сябруку Блэку трапіць ў замак. І вось ён доказ. Я нават не думаў, што ў цябе з’явіцца нахабства, выкарыстаць ваш стары штаб у якасці схованкі...
- Северус, ты робіш памылку,- імгненна працягнуў Люпін.- Ты ня ведаеш усёй гісторыі... я ўсё табе растлумачу... Сірыюс тут не дзеля таго, каб забіць Гары...
- Сёння ноччу Азкабан папоўніцца дзвума вязнямі,- прамовіў Снэйп і яго вочы фанатычна заблішчэлі.- Мне цікава, як Дамблдор адрэагуе на гэта. Ён па ранейшаму лічыць цябе, Люпін, цалкам бяспечным... ручным ваўкалакам...
- Ты ёлуп,- мягка адказаў той.- З-за школьнай крыўды ты гатовы запхнуць цалкам нявіннага чалавека назад у Азкабан?
БАЦ! Тонкая змеепадобная стужка вырвалась са снэйпавай палачкі і абвіла прафесара Люпіна ад рота да ладыжак, той згубіў раўнавагу і паваліўся на падлогу, не ў стане паварушыцца. Блэк зароўшы кінуўся ў яго напрамку, але Снэйп тыцнуў яму палачкай між вачэй.
- Дай мне повад,- прашапатаў ён,- дай толькі повад і я клянуся, што зраблю гэта.
Блэк застыў на месцы. У гэты час немегчыма было дакладна сказаць, хто з мужчын палае да другога большай нянавісцю.
Гары стаяў здранцвёўшы, не разумаеючы што рабіць і каму верыць. Ён паглядзеў на Рона і Герміёну. Рон быў зазбянтэжаны і карысці ад яго было нешмат, бо ён з усёй моцы спрабаваў затрымаць курчашчагася ўва ўсе бакі Скаберса. Але Герміёна зрабіла крок ў напрамку Снэйпа і прамовіла вельмі слабым голасам.
- Прафесар Снэйп... ці... ці не здаецца вам, што нельга адмаўляць ім ў магчывасці вы... выказацца?
- Міс Грэйнджэр, вы і так амаль што выключаны са школы,- фыркнуў Снэйп.- Вы, Потэр і Візлі знаходзіцеся па-за межамі школы ў кампаніі забойцы і ваўкалака. Таму хоць раз у жыцці СТРЫМАЙЦЕ СВОЙ ЯЗЫК.
- Але ж... калі вы памыляецеся...
- ЗАМОЎКНІ, ДУРНОЕ ДЗЯЎЧО!- раптам ушчэнт ашалеўшы, крыкнуў Снэйп.- НЕ РАЗВАЖАЙ АБ ТЫМ, ЧАГО НЕ РАЗУМЕЕШ!- колькі іскраў выскочылі з палачкі Снэйпа, якую ён працягваў трымаць ля твара Блэка. Герміёна сціхла.
- Якое гэта салодкае пачуццё – помста,- ціха прамовіў Снэйп у твар Блэку.- Як я спадзяваўся быць тым, хто зловіць цябе...
- З табою зноў нехта пажартаваў, Северус.- гыркнуў Блэк.- Няхай гэты хлопец,- ён штурхнуў галавою ў бок Рона,- занясе свайго пацука ў замак... а я спакойна пайду...
- Да замку?- лісліва прамовіў Снэйп.- Мяркую, што табе няма сэнсу хадзіць так далёка. Дастаткова паведаміць аб цябе дэментарам і яны сстрэнуцца з табой ля Вярбы. Яны вельмі будуць рады сустрэчы, Блэк, так рады, што нават адаруюць цябе невялічкім пацалуначкам...
Апошнія барвы пакінулі твар Блэка.
- Ты... ты павінен выслухаць мяне,- прахрыпеў ён.- Пацук... паглядзі на гэтага пацука...
Але ў снэйпавых вачах аб’явіўся шалёны бляск, якога Гары раней ніколі не бачыў, здавалася што той канчаткова звар’яцеў.
- Вы ўсё, рушце за мной,- ён пстрыкнуў пальцамі і канцы стужкі, што звязвала Люпіна падляцелі да яго рукі.- Я пацягну ваўкалака. Магчыма дэментары зробяць ласку і пацалуюць яго таксама...
Аднак перш чым ён змог апамятаць, Гары ў тры крокі перасёк пакой і заблакаваў дзверы.
- Прэч з дарогі, Потэр,- прагыркаў Снэйп,- у цябе і так ўжо досыць праблемаў. Калі б я не з’явіўся, уратаваць тваю скуру...
- Прафесар Люпін сто разоў мог забіць мяне,- прамовіў Гары,- я безліч часу правёў сам насам з ім, калі вучыўся абараняцца ад дэментараў. Калі ён дапамагаў Блэку, чаму ён не скарыстаўся гэткай магчымасцю, каб расправіцца са мной?
- Не пытайся ў мяне, Потэр, што тварыцца ў розуме ваўкалака,- прасыкаў Снэйп,- Прэч з дарогі.
- ВЫ НІКЧЭМА!- пралямантаваў хлопец.- ТОЛЬКІ З-ЗА ТАГО, ШТО ЯНЫ ЗДЗЕКВАЛІСЯ З ВАС У ШКОЛЕ ВЫ ІХ І СЛУХАЦЬ НЕ ЖАДАЕЦЕ...
- МАЎЧАЦЬ! Я НЕ ДАЗВОЛЮ ТАБЕ РАЗМАЎЛЯЦЬ СА МНОЙ У ПАДОБНЫМ ТОНЕ!- загаласіў Снэйп, зараз ён выглядаў яшчэ больш апантаным, чым калі-небудзь.- Які бацька, такі і сын! Потэр, я толькі што ўратаваў тваю шыю і ты вінен на каленях дзякваць мяне за гэта! А што калі б ён забіў цябе. Ты загінуў бы як твой бацька, які ў сваёй пыхе не змог уявіць, што Блэк дурыць яго... а зараз прэч з дарогі, ці я буду вымушаны прымяніць сілу. ІДЗІ ВЭК, ПОТЭР!
Гары разважаў не больш за дзелю секунды. Перш чым Снэйп паспеў зрабіць хоць крок ў яго напрамку, хлопчык падняў палачку.
- ЭКСПЕЛІЯРМУС!- прагаласіў ён... пры гэтым пачуўшы ня толькі свой голас. Грымнуў выбух, які сарваў дзверы з завесаў. Снэйпа ўзняло ў паветра і кінула аб сцяну. Ён скаціўся на падлогу, з-пад снэйпавых валасоў засачыўся крывавы струменчык. Прафесар быў накаўтыяваны.
Гары азірнуўся і ўбачыў, што Рон з Герміёнаю адначасова з ім таксама паспрабавалі раззброіць настаўніка. Яго палачка апісаўшы высачэзную дугу, прызямлілася на ложак паблізу Крукшанса.
- Вам ня трэба было нападаць на яго,- гледзячы на Гары прамовіў Блэк.- Гэта павінен быў зрабіць я...
Гары пазбягаў яго вачэй. Ён дагэтуль ня быў упэўнены, што зрабіў правільна.
- Мы напалі на настаўніка... мы напалі на настаўніка...- скавытала Герміёна, напалоханымі вачыма гледзячы на знежывелага Снэйпа.- Вох, у якую ж вялізную бяду мы ўкляпаліся...
Люпін лежачы на падлозе змагаўся са сваімі путамі. Блэк хутка нахіліўся і дапамог яму. Той падняўся на ногі, паціраючы здранцвелыя рукі сям-там прасякнутыя лініямі..
- Дзякуй, Гары,- прамовіў ён.
- Я пакуль яшчэ не магу сказаць, што веру вам,- адкараскаўся Гары.
- Тады надыйшоў час прапанаваць вам сякія-такія доказы,- сказаў Блэк.- Хлопчык... дай ка мне Пітэра.
Рон шчыльна прыціснуў Скаберса да грудзей.
- Кіньце дурное,- слаба прамовіў ён.- Няўжо вы будзеце сцвярджаць, што вырваліся з турмы, толькі дзеля таго, каб дабрацца да Скаберса? То бок...- ён паглядзеў на Гары і Герміёну, чакаючы ад іх падтрымкі.- Добра, я веру, што Пэцігру можа ператварацца на пацука... але пацукоў міліёны... як вы здагадаліся, пасля столькіх год у Азкабане, што гэта менавіта ён.
