Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное
Wszystkie komplikacje językowe minionej nocy spowodowały, że do prowadzenia śledztwa wytypowany został niejaki pan Muldgaard, bardzo szczupły, bardzo wysoki, bardzo bezbarwny i bardzo skandynawski. Pan Muldgaard, którego stopień służbowy na zawsze pozostał dla nas tajemnicą, posiadał w rodzinie jakichś polskich przodków, w związku z czym władał polskim językiem. Istniała nadzieja, że zdoła się z nami jakoś porozumieć. Opanowany przezeń język wydawał się dość oryginalny, zdradzał niekiedy naleciałości jakby biblijne i stał w niejakiej sprzeczności z przyjętą w Polsce powszechnie gramatyką, niemniej jednak dawało się go zrozumieć. Pan Muldgaard rozumiał nas znacznie lepiej niż my jego, co dla władz było bez porównania ważniejsze. Wrażenie robił sympatyczne i wszyscy szczerze życzyliśmy mu sukcesów.
Przyjechał z niewielką grupką współpracowników (он приехал с небольшой группкой сотрудников), których od razu rozproszył po domu i ogrodzie (которых он сразу рассредоточил по дому и саду; rozproszył — рассеять, разогнать, рассредоточить), polecając szukać cienkiego i ostrego przedmiotu ze stali (советуя искать тонкий и острый предмет из стали). Nas wszystkich zebrał przy długim, niskim stole (всех нас он собрал за длинным, низким столом) w środkowym, największym pokoju (в средней/центральной, самой большой комнате), sam ulokował się w fotelu z wielkim notesem w ręku (сам он разместился/ расположился в кресле с большим блокнотом в руках) i rozpoczął śledztwo od początku (и начал следствие с /самого/ начала). Alicja została oddelegowana do asystowania przy rewizji (Алиция была делегирована помогать при обыске; rewizja — ревизия, осмотр, обыск), tak więc wokół stołu siedziały wyłącznie osoby nie znające języka duńskiego (таком образом, вокруг стола сидели исключительно лица, не знающие датского языка). No i pan Muldgaard mówiący po polsku (ну, и пан Мульгор, говорящий по-польски) …
Przyjechał z niewielką grupką współpracowników, których od razu rozproszył po domu i ogrodzie, polecając szukać cienkiego i ostrego przedmiotu ze stali. Nas wszystkich zebrał przy długim, niskim stole w środkowym, największym pokoju, sam ulokował się w fotelu z wielkim notesem w ręku i rozpoczął śledztwo od początku. Alicja została oddelegowana do asystowania przy rewizji, tak więc wokół stołu siedziały wyłącznie osoby nie znające języka duńskiego. No i pan Muldgaard mówiący po polsku…
— Azali były osoby mrowie a mrowie (были ли люди тьма и тьма)? — spytał z uprzejmym (спросил он с вежливым), wręcz nieurzędowym zainteresowaniem (просто неофициальным интересом), przystępując do rzeczy (приступая к делу).
Zgodnie wytrzeszczyliśmy na niego oczy (мы дружно вытаращили на него глаза; zgodnie — согласно, единодушно, дружно). Paweł jakoś dziwnie prychnął (Павел как-то странно прыснул). Zosia zastygła z papierosem w jednej (Зося застыла с сигаретой в одной) i zapalniczką w drugiej ręce (и зажигалкой в другой руке). Leszek i Elżbieta, szalenie podobni do siebie (Лешек и Эльжбета, ужасно похожие друг на друга), zapatrzyli się w niego nieruchomym wzrokiem (уставились на него неподвижным взглядом) z jednakowo nieodgadnionym wyrazem twarzy (с одинаково неразгаданным = непроницаемым выражением лица). Nikt nie odpowiadał (никто не отвечал).
— Azali były osoby mrowie a mrowie? — spytał z uprzejmym, wręcz nieurzędowym zainteresowaniem, przystępując do rzeczy.
Zgodnie wytrzeszczyliśmy na niego oczy. Paweł jakoś dziwnie prychnął. Zosia zastygła z papierosem w jednej i zapalniczką w drugiej ręce. Leszek i Elżbieta, szalenie podobni do siebie, zapatrzyli się w niego nieruchomym wzrokiem z jednakowo nieodgadnionym wyrazem twarzy. Nikt nie odpowiadał.
— Azali były osoby mrowie a mrowie (были ли люди тьма и тьма)? — powtórzył cierpliwie pan Muldgaard (терпеливо повторил пан Мульгор).
— Co to znaczy (что это значит)? — wyrwało się Pawłowi z nadzwyczajnym zaciekawieniem (вырвалось у Павла с необыкновенным интересом).
— Moim zdaniem (по моему мнению = мне кажется), on pyta, czy dużo nas było (он спрашивает, много ли нас было) — powiedziałam z lekkim powątpieniem (сказала я с легким сомнением).
— Tak (да) — przyświadczył pan Muldgaard (подтвердил пан Мульгор; przyświadczyć — подтвердить, согласиться) i uśmiechnął się do mnie życzliwie (и приветливо улыбнулся мне). — Ile sztuki (сколько штуки)?
— Jedenaście (одиннадцать) — odparł łagodnie i uprzejmie Leszek (ответил Лешек мягко и вежливо).
— Kto były owe (кто были оные)?
— Azali były osoby mrowie a mrowie? — powtórzył cierpliwie pan Muldgaard.
— Co to znaczy? — wyrwało się Pawłowi z nadzwyczajnym zaciekawieniem.
— Moim zdaniem, on pyta, czy dużo nas było — powiedziałam z lekkim powątpieniem.
— Tak — przyświadczył pan Muldgaard i uśmiechnął się do mnie życzliwie. — Ile sztuki?
— Jedenaście — odparł łagodnie i uprzejmie Leszek.
— Kto były owe?
Przystosowując się z pewnym trudem do formy pytań (с определенным трудом приспосабливаясь к форме вопросов; przystosować się do czegoś — приспособиться, приноровиться к чему-л.), niepewni, jakim językiem należy odpowiadać (неуверенные, на каком языке следует отвечать; należeć — надлежать, следовать), podaliśmy mu personalia wszystkich obecnych w czasie zbrodni (мы перечислили ему личности всех присутствовавших во время преступления; podać — сообщить, представить). Pan Muldgaard sobie notował (пан Мульгор записывал /себе/). Uzgodniliśmy czas przeniesienia się na taras (мы согласовали = уточнили время, когда мы перебрались на террасу; przenieść się — перебраться, переселиться) i sprecyzowaliśmy stopień zażyłości z Edkiem (и уточнили степень дружественности отношений с Эдеком; zażyłość — близкие, дружеские отношения). Następnie zaczęło się trudniejsze (потом началось более сложное).
— Co robiły one (что делали они; one — они, по отношению только к лицам женского пола)? — spytał pan Muldgaard (спросил пан Мульгор).
— Dlaczego tylko my (почему только мы)? — zaprotestowała Zosia z oburzeniem i pretensją (запротестовала Зося с возмущением и обидой; pretensja — претензия, обида) w przekonaniu, iż pytanie odnosi się wyłącznie do kobiet (убежденная, что вопрос относится только к женщинам; przekonanie — убеждение).
— A kto (а кто)? — zdziwił się pan Muldgaard (удивился пан Мульгор).
Leszek wykonał w kierunku Zosi uspokajający gest (Лешек совершил в направлении Зоси успокаивающий жест; wykonać — исполнить, совершить).
— My też (мы тоже) — odpowiedział (ответил он). — On ma na myśli nas wszystkich (он имеет в виду всех нас). mówmy po kolei (давайте говорить по очереди), co kto pamięta (кто что помнит).
Przystosowując się z pewnym trudem do formy pytań, niepewni, jakim językiem należy odpowiadać, podaliśmy mu personalia wszystkich obecnych w czasie zbrodni. Pan Muldgaard sobie notował. Uzgodniliśmy czas przeniesienia się na taras i sprecyzowaliśmy stopień zażyłości z Edkiem. Następnie zaczęło się trudniejsze.
— Co robiły one? — spytał pan Muldgaard.
— Dlaczego tylko my? — zaprotestowała Zosia z oburzeniem i pretensją w przekonaniu, iż pytanie odnosi się wyłącznie do kobiet.
— A kto? — zdziwił się pan Muldgaard.
Leszek wykonał w kierunku Zosi uspokajający gest.
— My też — odpowiedział. — On ma na myśli nas wszystkich. mówmy po kolei, co kto pamięta.
— Ja nogi (я — ноги) — oświadczył stanowczo i bez namysłu Paweł (решительно и не задумываясь заявил Павел). — Pamiętam same nogi (я помню одни/только ноги).
— Jakie nogi (какие ноги)? — zainteresował się pan Muldgaard (заинтересовался пан Мульгор).
Paweł popatrzył na niego (Павел посмотрел на него), jakby nieco stropiony (как бы немного озадаченный; stropić — сбить с толку, озадачить).
— Nie wiem (не знаю) — powiedział niepewnie (сказал он неуверенно). — Prawdopodobnie czyste (вероятно, чистые) …
Pan Muldgaard przyglądał mu się (пан Мульгор присматривался к нему = внимательно посмотрел на него) ze zmarszczoną brwią i w głębokiej zadumie (морща брови и в глубоком раздумье).
— Dlaczego (почему)? — spytał stanowczo (решительно спросил он).
Paweł spłoszył się ostatecznie (Павел окончательно встревожился; spłoszyć się — испугаться, встревожиться).
— O rany (о, Господи), nie wiem (не знаю). No, bo to chyba myją, nie (ну, наверное, потому что их моют, разве нет)? Tu wszyscy myją nogi (тут все моют ноги) …
— Paweł, na litość boską (Павел, ради Бога; litość — жалость) …! — krzyknęła zdenerwowana nagle Zosia (крикнула внезапно расстроившаяся Алиция). Z ulgą pomyślałam sobie (я с облегчением подумала /себе/), że co za szczęście, że nie ma tu żadnego z moich synów (что за/какая это радость, что тут нет ни одного из моих сыновей).
— Ja nogi — oświadczył stanowczo i bez namysłu Paweł. — Pamiętam same nogi.
— Jakie nogi? — zainteresował się pan Muldgaard.
Paweł popatrzył na niego, jakby nieco stropiony.
— Nie wiem — powiedział niepewnie. — Prawdopodobnie czyste…
Pan Muldgaard przyglądał mu się ze zmarszczoną brwią i w głębokiej zadumie.
— Dlaczego? — spytał stanowczo.
Paweł spłoszył się ostatecznie.
— O rany, nie wiem. No, bo to chyba myją, nie? Tu wszyscy myją nogi…
— Paweł, na litość boską…! — krzyknęła zdenerwowana nagle Zosia. Z ulgą pomyślałam sobie, że co za szczęście, że nie ma tu żadnego z moich synów.
Pan Muldgaard robił wrażenie człowieka (пан Мульгор производил впечатление человека), który cierpliwie zniesie wszystko (который терпеливо вынесет все).
— Dlaczego same nogi (почему одни/только ноги)? — spytał (спросил он). — A reszta kadłuba nie (а остальное туловище — нет)?
— Nie (нет) — powiedział pospiesznie Paweł (поспешно сказал Павел). — Na nogach była lampa (на ногах была лампа), a reszta kadłuba była w ciemno (а остальное туловище было в темно).
Wyglądało na to (походило на то; wyglądać — выглядеть, походить), że sposób wypowiadania się pana Muldgaarda (что способ речи пана Мульгора; wypowiadać się — высказываться, выражаться) jest dość zaraźliwy (довольно заразителен). Nie kryjąc niezadowolenia (не скрывая /своего/ неудовольствия), Zosia spróbowała skorygować potomka (Зося попробовала откорректировать потомка).
— Paweł, przestań (Павел, перестань)! Ciemno było na góra kadłuba (темно было на верх туловища) … Tfu! Powiedzcie to jakoś po polsku (тьфу, скажите это как-нибудь по-польски).
