KnigaRead.com/
KnigaRead.com » Старинная литература » Мифы. Легенды. Эпос » Леопольд Воеводский - Каннибализм в греческих мифах. Опыт по истории развития нравственности

Леопольд Воеводский - Каннибализм в греческих мифах. Опыт по истории развития нравственности

На нашем сайте KnigaRead.com Вы можете абсолютно бесплатно читать книгу онлайн "Леопольд Воеводский - Каннибализм в греческих мифах. Опыт по истории развития нравственности". Жанр: Мифы. Легенды. Эпос издательство неизвестно, год неизвестен.
Назад 1 ... 86 87 88 89 90 Вперед
Перейти на страницу:

809

1 кн. Моис., гл. IX, ст. 13 слл.

810

Porphyr. Abst. II, 37.

811

Paus . VIII, 38, 7. Если бы рассказы о человеческом жертвоприношении были лишены оснований, то не может подлежать ни малейшему сомнению, что Павсаний старался бы их опровергнуть.

812

Plat. Rep. VIII, 565 d.

813

Plin. N. H. VIII, 34: itaque Agriopas, qui Olympionicas scripsit, narrat Demaenetum Parrhasium in sacrifirio, quod Arcades Jovi Lycaeo humana etiam tum bostia taciebant, immolati pueri exta degustasse et in lupum se convertisse.

814

Там же (раньше): homines in lupos verti rursumque restitui sibi, falsum esse confidenter existimare debemus, nut credere omnia, quae fabulosa tot saeculis comperimus.

815

Plut. De def. oracul. 15. Ср. К. О. Müller , Dorier, изд. Шнейдев. I, стр. 321 сл.

816

См. PIin. в. ук. м. с примечанием Гардуина: haec vox [versipellis] et apud Petronium exstat in fragm. p. 240 ubi de homine , qui magica arte lupi formam induerat «Intellexi , inquit, ilium versipellem esse, nor postea rum illo panem gustare potui: non si me occidisses».

817

Ср., напр., Kuhn и Schwartz, Nordd. Sagen etc., № 258 (стр. 232) с прим.

818

Относительно причин, способствовавших иногда распространению поверия о превращении человека в животное, сравни ниже, последние страницы.

819

Ov. Met. I , 220.

Signa dedi, venisse deum, vulgusque precari

Coeperat. irridet primo pia vota Lycaon,

Mox ait «Experiar, deus hic, discrimine aperto,

An sit mortalis. nec erit dubitabile verum».

Nocte gravem somno, necopina perdere morte

Me parat: haec illi placet experientia veri.

Nec contentus eo, missi de gente Molossa

Obsidis unius jugulum mucrone resolvit:

Atque ita semineces partim ferventibus artus.

Mollit aquis, partium subjecto torruit igni.

Quos simul imposuit mensis, ego vindice flamma

In dominum dignosque everti tecta Penates.

Territus ipse fugit etc.

820

Там же, 253:

Jamque erat in totas sparsurus fulmina terras:

Sed timuit, ne forte sacer tot all ignibus aether

Conciperet flammas, longusque ardesceret axis.

821

Clem. Alex. Potrept. 2, 36.

822

Nonn. Dionys. XVIII, 20. Что в этом участвуют и прочие боги, это произошло, вероятно, от смешения с рассказом о Пелопе, который рядом упоминается. Но могло повлиять и то обстоятельство, что при угощении Зевса участвовали многие, именно сыновья Ликаона. Во всяком случае, я счёл лишним останавливаться на этом, нигде больше не повторяющемся, свидетельстве.

823

Hyg . Fab. 176: ad Lycaonem Pelasgi filium Jovis in hospitium venisse dicitur et tiliam ejus Callisto compressisse; ex quo natus est Arcas, qui ex suo nomine terrae nomen indidit. sed Lycaonis filii Jovem tentare voluerunt, deus ne esset, [et] carnem humanam cum cetera carne commiscuerunt idque in epulo ei apposuerunt qui postquam sensit iratus mensam evertit, Lycaonis filios fulmine necavit. eo loco postea Arcas oppidum communivit quod nominator. patreni Juppiter in lyci figuram mutavit. Cp. [Eratost.] Catast 8.

824

Paus . VIII, 2, 3.

825

Paus. VIII, 2, 6.

826

Paus. VI, 8, 2.

827

Plin. в ук. м. Euanthes inter auctores Graeciae non spretus, tradit Arcades scribere, ex gente Anthi cujusdam, sorte familiae lectum ad stagnum quoddam regionis ejus duci, vestituque in quercu suspenso transnatare, atque abire in deserta transfigurarique in lupum et cum ceteris ejusdem generis congregari per annos IX. Quo in tempore si homine se abstinueritt, reverti ad idem stagnum, et quum transnataverit effigiem recipere, ad pristinum habitum addito novem annorum senio. id [? addit] quoque Fabius (?), candem recipere westem. Ср. H. D. Müller, II, стр. 100.

828

О смерти Ликаона вследствие удара молнией или происшедшего oт него пожара, говорят ещё только: (Eratosth.) Catast. 8. Suid., Lycophr. 481 (первый рассказ).

829

В ук. м., второй рассказ.

830

Сравни, что говорит, Плиний , выше.

831

Предполагаемое слово λύχη, означавшее будто «свет» = lux, никогда не существовало в этом значении. Если оно вообще существовало когда-либо, то могло означать только «волчица».

832

Jacobi, Handwörterb. стр. 581, прим. 1, и Н. D. Müller, II, стр. 79 сл., сравни также символическое толкование последнего II, стр. 90 cл., с толкованием Гана , Sagw. Stud. стр. 507 сл.

833

Е. B. Tylor , Primitive Culture, I, стр. 388: The Zulus not only use the word tunzi for «shadow, spirit, ghost», but they consider that at death the shadow of a man will in some way depart from the corpse, to become an ancestral spirit, – и множество других примеров подобного смешения; ср. стр 392 сл., где к. проч. читаем: Among the Algonquin Indians of North America, we hear of sickness being accounted for by the patients «shadow» being unsettled or detached from his body, and of the convalescent being reproched for exposing himself before his shadow was safely settled down in him.

834

См. выше, § 12.

835

A. Bastian , Zum westafrikanischen Fetischdienst, в Zeitschr. fur Ethnol. VI (1874), стр. 95.

Назад 1 ... 86 87 88 89 90 Вперед
Перейти на страницу:
Прокомментировать
Подтвердите что вы не робот:*