Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное
— mówiłaś przecież (ты ведь говорила), że jest jeszcze jeden świadek (что есть еще один свидетель)!
— mówiłam, że możliwe (я говорила, что возможно), że znajdzie się jeszcze jeden świadek (найдется еще один свидетель). Wiedziałam, że Kazio tam siedział (я знала, что Казио там сидел), on się nie chciał z początku przyznać (сначала он не хотел признаться), że siedział (что сидел), bo mu było głupio (потому что ему было глупо/неловко). Ale jeśli siedział (но если сидел), powinien coś widzieć (то он должен/обязан что-либо знать), przynajmniej mnie się tak wydawało (по крайней мере, мне так казалось). Pomyślałam sobie (я так подумала), że mi przebaczysz (что ты меня простишь), że go tu przyprowadziłam (что я его сюда привела), jeśli będzie miał jakieś ciekawe wiadomości (если у него будут какие-то интересные известия).
— I nie powiedział ci, co widział?! — spytała Alicja wstrząśnięta.
— Gdyby mi powiedział, od razu powiedziałabym i tobie. Dopiero dziś przyznał się, że w ogóle coś widział. Wczoraj jeszcze nie byłam tego pewna.
— mówiłaś przecież, że jest jeszcze jeden świadek!
— mówiłam, że możliwe, że znajdzie się jeszcze jeden świadek. Wiedziałam, że Kazio tam siedział, on się nie chciał z początku przyznać, że siedział, bo mu było głupio. Ale jeśli siedział, powinien coś widzieć, przynajmniej mnie się tak wydawało. Pomyślałam sobie, że mi przebaczysz, że go tu przyprowadziłam, jeśli będzie miał jakieś ciekawe wiadomości.
— I nie powiedział ci od razu (и он не сказал тебе сразу)?! Nie spytałaś go (ты его не спросила)?!
— Ach, nie (ах/да нет) — odparła Elżbieta z wyrazem bezgranicznej obojętności (с выражением безграничного безразличия) na pięknej twarzy zmęczonej Madonny (на прекрасном лице уставшей Мадонны). — Mnie to nie interesuje (меня это не интересует). Wolałam (я предпочитала), żeby od razu powiedział tobie (чтобы он сразу сказал тебе).
Zosia wyglądała przez chwilę tak (Зося какое-то время выглядела так), że zaniepokoiłam się o jej zdrowie (что забеспокоилась о ее здоровье), chociaż tak szczupłych osób (хотя так/таких худых людей) apopleksja zazwyczaj nie tyka (апоплексия обычно не трогает = не берет). Paweł patrzył na Elżbietę (Павел смотрел на Эльжбету) z pełnym zgrozy podziwem (с удивлением, полным ужаса). Alicja miała rozpacz w oczach (у Алиции в глазах было разочарование).
— I nie powiedział ci od razu?! Nie spytałaś go?!
— Ach, nie — odparła Elżbieta z wyrazem bezgranicznej obojętności na pięknej twarzy zmęczonej Madonny. — Mnie to nie interesuje. Wolałam, żeby od razu powiedział tobie.
Zosia wyglądała przez chwilę tak, że zaniepokoiłam się o jej zdrowie, chociaż tak szczupłych osób apopleksja zazwyczaj nie tyka. Paweł patrzył na Elżbietę z pełnym zgrozy podziwem. Alicja miała rozpacz w oczach.
— Słuchajcie no (послушайте) — powiedziała w przygnębieniu (сказала она подавленно). — Jeśli ktoś z was (если кто-то из вас) ma mi coś do powiedzenia (имеет/хочет мне что-то сказать), niech może zrobi to od razu (/то/ пусть, может, сделает это сразу). Zaczynam mieć tego dość (мне это начинает надоедать), tu się dzieje coś dziwnego (тут происходит что-то странное). Edek chciał mi coś powiedzieć (Эдек хотел мне что-то сказать) i zginął zamordowany (и погиб = был убит). Ten Kazio miał coś do powiedzenia (этот Казио хотел мне что-то сказать) i nie żyje (и не жив = умер). Jest ktoś więcej (есть кто-то больше/еще)?
— Czekajcie (подождите) — powiedziałam z przejęciem (сказала я с волнением = взволнованно), bo coś mi przyszło do głowy (поскольку кое-что пришло мне в голову). — Kiedy rozmawiałyście o tym świadku (а когда вы разговаривали об этом свидетеле)? Przypadkiem nie tu, w kuchni (случайно, не здесь, на кухне), jak policja już wychodziła (как/когда полиция уже уходила/уезжала)?
Alicja i Elżbieta spojrzały na siebie (Алиция и Эльжбета посмотрели друг на друга = переглянулись).
— Tu, w kuchni (тут, на кухне). Ściśle biorąc nie tu (точнее, не тут), tylko tam (только/а там), bliżej pokoju (ближе к комнате). Skąd wiesz (а откуда ты знаешь)?
Teraz my obydwoje z Pawłem spojrzeliśmy na siebie (теперь мы вдвоем с Павлом посмотрели друг на друга = переглянулись).
— Więc to jednak rzeczywiście morderca (значит, это все-таки на самом дела убийца)! — wykrzyknął Paweł (выкрикнул Павел), żywo poruszony (живо = сильно взволнованный).
— Co morderca (что убийца)?
— Słuchajcie no — powiedziała w przygnębieniu. — Jeśli ktoś z was ma mi coś do powiedzenia, niech może zrobi to od razu. Zaczynam mieć tego dość, tu się dzieje coś dziwnego. Edek chciał mi coś powiedzieć i zginął zamordowany. Ten Kazio miał coś do powiedzenia i nie żyje. Jest ktoś więcej?
— Czekajcie — powiedziałam z przejęciem, bo coś mi przyszło do głowy. — Kiedy rozmawiałyście o tym świadku? Przypadkiem nie tu, w kuchni, jak policja już wychodziła?
Alicja i Elżbieta spojrzały na siebie.
— Tu, w kuchni. Ściśle biorąc nie tu, tylko tam, bliżej pokoju. Skąd wiesz?
Teraz my obydwoje z Pawłem spojrzeliśmy na siebie.
— Więc to jednak rzeczywiście morderca! — wykrzyknął Paweł, żywo poruszony.
— Co morderca?
— Morderca był w przedpokoju (убийца был в прихожей) — wyjaśniłam uroczyście (торжественно объяснила я). — Podsłuchał (подслушал), co Elżbieta mówiła (что Эльжбета говорила). Musiał chyba widzieć tego Kazia (он, должно быть, видел этого Казио) albo domyślił się (либо догадался), że to chodzi o niego (что речь идет о нем), i zabił go (и убил его), żeby nic nie zdążył powiedzieć (чтобы он ничего не успел сказать). Czaił się tu (сидел тут в засаде), w ciemności (в темноте), a potem wyślizgnął się tymi drzwiami (а потом выскользнул через эту дверь) i nie mam pojęcia (и понятия не имею), kto to był (кто это был)! Jeśli to ty (если это ты) — dodałam z nagłym niepokojem (добавила я с внезапным беспокойством), zwracając się do Zosi (обращаясь к Зосе) — to przyjmij do wiadomości (то прими к сведению = учти), że ja nic o tobie nie wiem (что я ничего /такого/ о тебе не знаю). Nie mam nic do powiedzenia Alicji (мне нечего сказать Алиции). Informuję cię o tym wprost (информирую/сообщаю тебе об этом прямо), bo chciałabym jeszcze trochę pożyć (потому что я хотела бы еще немного пожить).
— Morderca był w przedpokoju — wyjaśniłam uroczyście. — Podsłuchał, co Elżbieta mówiła. Musiał chyba widzieć tego Kazia albo domyślił się, że to chodzi o niego, i zabił go, żeby nic nie zdążył powiedzieć. Czaił się tu, w ciemności, a potem wyślizgnął się tymi drzwiami i nie mam pojęcia, kto to był! Jeśli to ty — dodałam z nagłym niepokojem, zwracając się do Zosi — to przyjmij do wiadomości, że ja nic o tobie nie wiem. Nie mam nic do powiedzenia Alicji. Informuję cię o tym wprost, bo chciałabym jeszcze trochę pożyć.
Paweł zachichotał nerwowo (Павел нервно захихикал), a Zosia otrząsnęła się ze zgrozą (а Зося вздрогнула в ужасе).
— Ona zwariowała (она сошла с ума)?! — spytała nieufnie (недоверчиво спросила она). — Słuchaj (слушай), ja sobie wypraszam (увольте меня от этого; wypraszać — выпроваживать, прогонять)! Nie mam pojęcia (я понятия не имею), co teraz piszesz (что ты сейчас пишешь), ale mnie się nie czepiaj (но/только ко мне не цепляйся = меня не впутывай)!
— Ja tego nie piszę (я этого не пишу), to się samo robi (это/оно само делается) — odparłam ponuro (ответила я мрачно). — Ewentualnie napiszę później (возможно, напишу позднее) i wtedy już przepadło (и тогда уже пропало), masz w tym swój udział (ты уже имеешь в этом свое участие = ты уже задействована).
— Przestańcie ględzić (перестаньте болтать без толку; ględzić — мямлить, разводить канитель) — zażądała gniewnie Alicja (гневно/сердито потребовала Алиция). — Ja myślę (я думаю). Ten ktoś (этот кто-то), kto był w przedpokoju (кто был в прихожей) … Nie wymyśliłaś tego (а ты это не выдумала)?
— Jak Boga kocham, że nie (как Бога люблю = ей-богу, нет)!
— Ten ktoś w przedpokoju (этот кто-то в прихожей) … Co on usłyszał (что он услышал)? Przypomnij sobie dokładnie (вспомни-ка поподробнее), co ty do mnie mówiłaś (что ты мне говорила)!
Paweł zachichotał nerwowo, a Zosia otrząsnęła się ze zgrozą.
— Ona zwariowała?! — spytała nieufnie. — Słuchaj, ja sobie wypraszam! Nie mam pojęcia, co teraz piszesz, ale mnie się nie czepiaj!
— Ja tego nie piszę, to się samo robi — odparłam ponuro. — Ewentualnie napiszę później i wtedy już przepadło, masz w tym swój udział.
— Przestańcie ględzić — zażądała gniewnie Alicja. — Ja myślę. Ten ktoś, kto był w przedpokoju… Nie wymyśliłaś tego?
— Jak Boga kocham, że nie!
— Ten ktoś w przedpokoju… Co on usłyszał? Przypomnij sobie dokładnie, co ty do mnie mówiłaś!
Elżbieta, której spokój wydał się wręcz nieludzki (Эльжбета, спокойствие которой казалось просто нечеловеческим), ocknęła się z zamyślenia (очнулась от задумчивости).
— Co ja mówiłam (что я говорила)? Czekaj, nie bardzo pamiętam (подожди, я не очень /хорошо/ помню). Powiedziałam chyba (наверное = по-моему, я сказала), że jest jeszcze ktoś (что есть еще кто-то), kto mógłby być ważnym świadkiem (кто мог бы быть важным свидетелем). Ty na to spytałaś (ты на это спросила), kto taki (кто /он/ такой). Powiedziałam (я сказала), że jeden facet (что один тип), który tu był w piątek (который тут был в пятницу). I że jutro się zorientuję (и что завтра я сориентируюсь), co on wie (что он знает). To znaczy dzisiaj (это значит = то есть сегодня) …
— I mnie ktoś zawołał (и меня кто-то позвал) — uzupełniła Alicja z irytacją (добавила Алиция с раздражением = раздраженно). — A ten w przedpokoju to usłyszał (а этот в прихожей это услышал). I to był ktoś (и это был кто-то), kogo nie było na tarasie (кого не было на террасе) …
