Joanna Chmielewska - Wszystko czerwone / Всё красное
Sprawdziliśmy wszyscy kolejno. Na urodzinach króla Alicja, Ewa i konie występowały w dużych ilościach. Na urodzinach Henryka Alicja z Anitą znalazły się tylko na trzech zdjęciach, na jednym były same, a na dwóch natomiast plątał się u ich stóp wielki pies.
Popatrzyłyśmy na siebie mało przytomnie, co można było przypisać bezsennie spędzonej nocy.
— Co nam z tego właściwie? — spytał Paweł. — Wychodzi na to, że Edek miał na myśli Anitę, ale co z tego?
— No właśnie — powiedziała Zosia z niezadowoleniem. — To, że jest na fotografii z psem, nie dowodzi jeszcze, że popełnia zbrodnie!
— A gdzie reszta (а где остальные)? — spytałam (спросила я), oglądając na zmianę film i odbitkę (поочередно разглядывая пленку и снимки; zmiana — смена). — Z całego filmu (со всего фильма) jest tylko jedno zdjęcie (только одна фотография). Gdzie reszta (где остальные)?
— Wiecie co (знаете, что), napijmy się kawy (давайте-ка выпьем кофе) — zaproponowała Alicja (предложила Алиция). — Nie wiem (я не знаю), gdzie reszta (где остальные), powinny być (должны быть) i dziwię się (и я удивляюсь = странно), że nie ma (что /их/ нет). Jak się napijemy kawy (как/когда выпьем кофе), to może nam coś przyjdzie do głowy (то, возможно, нам что-нибудь придет в голову).
Najważniejsze i jedyne rozsądne (самое важное и единственное разумное), co nam przyszło do głowy (что нам пришло в голову), to to (это то), że trzeba porozmawiać z panem Muldgaardem (что нужно поговорить с паном Мульгором). Nadszedł czas włączenia go w prywatne tajemnice (пришло время подключить = посвятить его в личные тайны), z którymi same doprawdy nie mamy pojęcia (с которыми мы и сами, по правде говоря, не имеем понятия), co zrobić (что сделать/делать). Alicja zdecydowała się pożyczyć mu list Edka (Алиция решила одолжить ему письмо Эдека), żeby sobie zrobił fotokopie (чтобы он себе сделал фотокопию), ja zaś postanowiłam natychmiast (а я решила немедленно) wyekspediować korespondencyjnie najnowsze wiadomości (изложить на письме самые новые = последние новости). Mogły się przydać (они могли пригодиться) …
— A gdzie reszta? — spytałam, oglądając na zmianę film i odbitkę. — Z całego filmu jest tylko jedno zdjęcie. Gdzie reszta?
— Wiecie co, napijmy się kawy — zaproponowała Alicja. — Nie wiem, gdzie reszta, powinny być i dziwię się, że nie ma. Jak się napijemy kawy, to może nam coś przyjdzie do głowy.
Najważniejsze i jedyne rozsądne, co nam przyszło do głowy, to to, że trzeba porozmawiać z panem Muldgaardem. Nadszedł czas włączenia go w prywatne tajemnice, z którymi same doprawdy nie mamy pojęcia, co zrobić. Alicja zdecydowała się pożyczyć mu list Edka, żeby sobie zrobił fotokopie, ja zaś postanowiłam natychmiast wyekspediować korespondencyjnie najnowsze wiadomości. Mogły się przydać…
— Anita (Анита)?… — powiedziała Zosia z powątpiewaniem (спросила Зося с сомнением) nad drugą filiżanką kawy (за второй чашкой кофе). — Mnie ona zupełnie nie pasuje (мне = по-моему, она совершенно не подходит). To jest roztrzepana wariatka (это рассеянная психопатка), a nie żadna morderczyni (а никакая не убийца).
— Coś mi się tu nie zgadza (что-то у меня тут не сходится), ja przecież o niej nic nie wiem (ведь я ничего о ней не знаю) — stwierdziła z niejaką pretensją Alicja (с некоторым недовольством = недовольно констатировала Алиция).
— Przeczytałam list od Edka (я прочитала письмо от Эдека), znalazłam ją na fotografii (нашла ее на фотографии) i co (и что)? Po jakiego diabla (какого черта) ona miałaby mnie zabijać (она должна бы была = ей бы понадобилось меня убивать), skoro żywa też się do niczego nie przydaję (раз я и живая ни на что не гожусь)?
— Mogę ją zapytać (я могу ее спросить) — zaproponowałam życzliwie (услужливо спросила я). — Jeśli to ona morduje (если это она убивает), to powinna wiedzieć (то она должна знать).
— Anita?… — powiedziała Zosia z powątpiewaniem nad drugą filiżanką kawy. — Mnie ona zupełnie nie pasuje. To jest roztrzepana wariatka, a nie żadna morderczyni.
— Coś mi się tu nie zgadza, ja przecież o niej nic nie wiem — stwierdziła z niejaką pretensją Alicja.
— Przeczytałam list od Edka, znalazłam ją na fotografii i co? Po jakiego diabla ona miałaby mnie zabijać, skoro żywa też się do niczego nie przydaję?
— Mogę ją zapytać — zaproponowałam życzliwie. — Jeśli to ona morduje, to powinna wiedzieć.
Moja propozycja (мое предложение) spotkała się z natychmiastową aprobatą (встретила немедленное одобрение = было незамедлительно одобрено). Nawet nam do głowy nie przyszło (нам даже в голову не пришло), że zadawanie pytań wprost (что задавание вопросов прямо = в лоб) osobie podejrzanej o morderstwo (человеку, подозреваемому в убийстве) nie jest może najwłaściwszą metodą dociekań (возможно, не является самым подходящим методом расследования). Z nas trzech (из нас троих) to ja byłam z Anitą najbardziej zaprzyjaźniona (именно я была более всех дружна с Анитой) i wydawało się zupełnie naturalne (и /мне/ казалось совершенно натуральным/естественным), że zadzwonię z zapytaniem (что я позвоню /ей/ с вопросом), o co jej właściwie chodzi (в чем, собственно, дело = что у нее на уме; chodzi o kogoś, coś — дело в ком-л., чем-л., речь идет о ком-л., чем-л.). Myśl (мысль), że Anita usiłowała popełnić dziewięć zbrodni (что Анита пыталась совершить девять убийств), była w gruncie rzeczy tak idiotyczna (в сущности, была так/настолько идиотской), że nikt z nas nie był w stanie (что никто из нас не был в состоянии) potraktować tego poważnie (отнестись к этому серьезно; potraktować kogoś, coś — отнестись к кому-л., чему-л.), a tym bardziej uwierzyć (и тем более поверить). Ewa wydawała się już bardziej prawdopodobna (Эва казалась уже более вероятной), Ewa była kobietą (Эва была женщиной), która budziła wielkie namiętności (которая будила огромные страсти) i sama się im poddawała (и сама им предавалась). Anita natomiast była zadowolona z życia (но Анита была довольна жизнью) i cokolwiek by się działo (и что бы не происходило), jej było na ogół wszystko jedno (ей было совершенно все равно) …
Moja propozycja spotkała się z natychmiastową aprobatą. Nawet nam do głowy nie przyszło, że zadawanie pytań wprost osobie podejrzanej o morderstwo nie jest może najwłaściwszą metodą dociekań. Z nas trzech to ja byłam z Anitą najbardziej zaprzyjaźniona i wydawało się zupełnie naturalne, że zadzwonię z zapytaniem, o co jej właściwie chodzi. Myśl, że Anita usiłowała popełnić dziewięć zbrodni, była w gruncie rzeczy tak idiotyczna, że nikt z nas nie był w stanie potraktować tego poważnie, a tym bardziej uwierzyć. Ewa wydawała się już bardziej prawdopodobna, Ewa była kobietą, która budziła wielkie namiętności i sama się im poddawała. Anita natomiast była zadowolona z życia i cokolwiek by się działo, jej było na ogół wszystko jedno…
— Anita (Анита)? — powiedziałam (сказала я), bez litości wyrwawszy ją ze snu (безжалостно разбудив ее). — Słuchaj (слушай), wyszło nam (у нас вышло), że to ty jesteś morderczynią (что это ты — убийца). Co ty na to (что ты на это /скажешь/)?
Anita ziewnęła przeraźliwie w telefon (Анита ужасно зевнула в телефон).
— Co ty powiesz (что ты говоришь = да ну)? — zdziwiła się dość obojętnie (удивилась она довольно безразлично). — A jak wam wyszło (а как у вас получилось)?
— Dość skomplikowaną drogą (довольно сложным путем). Nikt inny nie pasuje (никто другой не подходит), tylko ty (только ты).
— Tylko ja (только я), mówisz (говоришь) … Czy policja już po mnie jedzie (а полиция за мной уже едет)?
— Anita? — powiedziałam, bez litości wyrwawszy ją ze snu. — Słuchaj, wyszło nam, że to ty jesteś morderczynią. Co ty na to?
Anita ziewnęła przeraźliwie w telefon.
— Co ty powiesz? — zdziwiła się dość obojętnie. — A jak wam wyszło?
— Dość skomplikowaną drogą. Nikt inny nie pasuje, tylko ty.
— Tylko ja, mówisz… Czy policja już po mnie jedzie?
— Jeszcze nie (еще нет). Nie zawiadomiłyśmy ich (мы им не сообщили), bo nie możemy zrozumieć (потому что не можем понять), dlaczego tak koniecznie chcesz utłuc Alicję (почему ты так непременно = упорно хочешь прикончить Алицию). Możesz nam to wyjaśnić (ты можешь нам это объяснить)?
— Nie mam pojęcia (понятия не имею) — odparła Anita (ответила Анита) i znów ziewnęła (и снова зевнула). — Czy muszę wam to wyjaśniać o tej porze (а я обязана вам это объяснять в такую пору = в такое время)? Nie możecie trochę poczekać (вы не можете немного подождать)? Po południu wymyślę kilka powodów (после обеда я придумаю несколько поводов). Może mam manię (может, у меня мания)?
— Nie, raczej jesteś chyba w coś zaplątana (нет, скорее, ты во что-то впутана), ale nie wiemy w co (но мы не знаем, во что). I skąd ten twój upór w kwestii Alicji (и откуда это твое = такое упорство насчет Алиции; kwestia — вопрос, дело)?
— Jeszcze nie. Nie zawiadomiłyśmy ich, bo nie możemy zrozumieć, dlaczego tak koniecznie chcesz utłuc Alicję. Możesz nam to wyjaśnić?
— Nie mam pojęcia — odparła Anita i znów ziewnęła. — Czy muszę wam to wyjaśniać o tej porze? Nie możecie trochę poczekać? Po południu wymyślę kilka powodów. Może mam manię?
— Nie, raczej jesteś chyba w coś zaplątana, ale nie wiemy w co. I skąd ten twój upór w kwestii Alicji?
Anita nagle oprzytomniała (Анита внезапно пришла в себя).
— O rany (о, Боже), czy się przytrafiło coś nowego (случилось что-то новое = еще)? Czekaj (подожди), niech się rozbudzę (дай мне проснуться). Co się stało (что случилось)? Nowa zbrodnia (новое преступление)?
— Nie, na razie jeszcze nie (нет, пока еще нет).
— To dlaczego, w takim razie (тогда, в таком случае, почему), o tej porze nie śpicie (вы в эту пору = в такое время не спите)?! Myślałam (я думала), że co najmniej potrójne morderstwo … (что, по крайней мере, тройное убийство)! Chore jesteście czy co (вы больные или что)?!
— Docierałyśmy do przestępcy (мы доходили до = вычисляли преступника) i właśnie dotarłyśmy do ciebie (и, вот, дошли на тебя). Alicja mówi (Алиция говорит), że nic takiego o tobie nie wie (что ничего такого о тебе не знает). Zupełnie nie możemy cię zrozumieć (мы совершенно не можем тебя понять).
